«نه بر مرده، بر زنده باید گریست!»

صدای خاوران-آقایان محترم مسئول: جناب آقای فرماندار که نماینده عالی دولت در تمام امور شهر هستید، اگر بپذیریم که: 1. داخل محدوده شهری محل دفن اموات نیست 2. هر قبر در باغ‌مزار چهارصد میلیون تومان است 3. همه مردم تمایل به آبروداری دارند 4. اوضاع اقتصادی مردم بسامان نیست. 5. حضور فیزیکی و هم‌زمان بازمانده‌گان یا مهمانان در شب‌های خاص در چند گورستان، امری سخت و حتا محال است. 6.تغسیل در بهشت‌بقیع و تکرار آمد و رفت چندباره به داخل شهر و ایجاد ترافیک در جاده اصلی، زحمت و خطر تصادف دارد. 7. غسال‌خانه شهر، و سردخانه و نماینده پزشکی قانونی در محل بهشت بقیع مستقراست. 8. صدها قبر آماده و ارزان و تجمیع شده در این مکان موجود است. 9. در کنار جاده اصلی و متصل به شهر است.10. سرانجام روزی گورستان‌های داخل شهر پرخواهد شد. و... و همه مردم دارای حرمت هستند و با از دست دادن عزیزشان نباید گردن فراز و یا شرمسار دفن در گورستان‌های طبقاتی شهر باشند، شایسته خواهد بود به این امر بدیهیِ (مرگ و میر)تبدیل به فوبیا شده، و دل‌شوره دفن اموات پایان دهید، تا به شکلی کاملاً طبیعی، عاطفی و انسانی بگوییم: «نه بر زنده، بر مرده باید گریست.»