سیاسی‌کاری، پشت نقاب اقتصاد
به قلم محمود سالاری
ما زبان را ننگریم و قال را
ما درون را بنگریم و حال را
در این قریب به سه سالی که کرونا به جانِ جهانیان افتاده و ماسک به عنوان ابزاری پیشگیرانه به جزیی از پوشاک افراد تبدیل شده، شاید برای شما هم زیاد اتفاق افتاده باشد که از دیدن صورت با ماسک و بدون ماسک اطرافیان و تفاوت زیاد قیافه‌شان متعجب شده باشید. یکی ماسک پیرتر نشانش می‌دهد، یکی را جوانتر، یکی را زیباتر و یکی را زشت‌تر؛ هرچند در زمینه بهداشت، کارکرد اصلی ماسک وسیله‌ای پیشگیرانه برای مراقبت و سلامت است و کسی آن را برای تغییر چهره استفاده نمی‌کند؛ اما در عرصه سیاست برخی افراد از ماسک یا به عبارتی دیگر نقاب برای پوشاندن چهره واقعی و اهداف ماکیاولیستی خود استفاده می‌کنند.
بیست و دومین فرماندار کاشمر، اولین فرمانداری است که در ایام کرونا و در ماه‌های پایانی هزار و چهارصد و دوران شیوع گسترده سویه امیکرون معارفه و منصوب شد و از همین رو، او اولین فرمانداری است که چهره واقعی‌اش کمتر دیده شد و تاکنون مواجه با او در پشت ماسک بوده است!
آنچه از فرماندار بیست و دوم تاکنون در خروجی پایگاه اطلاع‌رسانی فرمانداری، نشریات محلی و دید و بازدیدها قرار گرفته، گویای این است که او می‌خواهد خود را چهره‌ای اقتصادی نشان دهد که دغدغه‌اش حوزه اقتصادی است، اما بر اساس عملکردش در دو سه ماهه انتصابش می‌توان او را سیاسی‌ترین فرماندار کاشمر در بین بیست و دو فرماندار بعد از انقلاب دانست.
اولین مواجهه او در قامت رئیس کمیته انطباق درباره مصوبه انتخاب شهردار و رد مصوبه شورا، گویای این است که او بیش از آن‌که خود را مجری قانون شوراها بداند و قانون را سرلوحه کار خود داشته باشد، گوش به سخنان اقلیتی تمامیت‌خواه دارد. انتظار زیادی از یک فرماندار نیست که قانون شوراها را تمام و کمال بداند و در چارچوب قانون به ایفای نقش خود به عنوان رییس کمیته انطباق بپردازد. اما فرماندار بیست و دوم علیرغم آن‌که خوب می‌دانست بررسی صلاحیت شهردار منتخب و معرفی شده شورای‌اسلامی شهر با مرجع صدور حکم یعنی استاندار و وزیر کشور است، در عملی خلاف قانون به رد مصوبه شورای‌شهر پرداخت و بیش از آن‌که وظیفه قانونی‌اش مدنظرش باشد، وظیفه‌اش را به عنوان یک عضو گروه سیاسی انجام داد.
آنچه از خبرهای منتشر شده درباره بخشداران معرفی شده برای بخش‌های مرکزی و فرح‌دشت نیز می‌توان برداشت کرد، همان انجام وظیفه به عنوان عضو سیاسی یک گروه اقلیت تمامیت‌خواه هست. افراد معرفی شده از سوی فرماندار فاقد حتی یک روز تجربه کار اداری مرتبط با وزارت کشور بوده و هستند و ملاک انتخاب‌شان نه تجربه، که خوشایند یک گروه سیاسی است. سومین شاهد و مثال برای سیاسی‌ترین فرماندار شهرستان، افراد دعوت شده در سفر نماینده رییس‌جمهور در نخستین سفر استانی هیات‌دولت است. در حالی‌که امسال توسط مقام معظم‌رهبری در راستای نام‌گذاری‌های یک دهه گذشته به عنوان “سال تولید، دانش بنیان و اشتغال” نام‌گذاری شده است، اما نگاهی به فهرست افرادی که به آنها فرصت صحبت در جلسه با نماینده رییس‌جمهور داده شد، بیانگر شاهدی دیگر برای تسلط یک اقلیت تمامیت‌خواه هست که جز خود و اهداف سیاسی‌اشان را نمی‌بینند.
پرده‌ای دیگر از بازیگردانی اقلیت تمامیت‌خواه و بازیگری فرماندار بیست و دوم در نقش کادر سیاسی در مراسم تودیع و معارفه شهردار کاشمر به نمایش درآمد؛ آنجا که اجازه چند دقیقه صحبت به مهندس سلیمانی در مراسم تودیع‌اش را ندادند، شهرداری که نه تنها شهروندان که هر رهگذر و مسافری که در این سال‌ها به کاشمر آمده بر توانمندی و اقدامات و خدمات ماندگار سلیمانی شهادت داده است.
اما سخنی با سیاسی‌ترین فرماندار شهرستان! کاشمر دیار دیانت و سیاست است و همان‌گونه که مردمش میزبان آیت‌الله مدرس بوده‌اند و بارگاهش را احترام کرده‌اند، از آن بزرگمرد دیانت و سیاست آموخته‌اند که سره را از ناسره، راست را از دروغ و ریاکاری را از اخلاص و خدمت بی‌منت تشخیص دهند. فرصت خدمت در این دیار که خود مهد سیاست‌مداران و مدیران بزرگی در طول تاریخ اداری و سیاسی کشور بوده را بیشتر قدر بدانید و به جای سیاسی‌کاری که آفت رشد و عمران و آبادانی است، خدمت صادقانه را سرلوحه کارتان قرار دهید.
