از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان، موعد ثبت‌نام انتخابات شوراها نزدیک است و جماعت کثیری از خلق‌الله کمافی‌السابق بر این باورند یگانه راه به منصه ظهور رساندن استعدادهای بالقوه و توانمندی‌های‌شان، بلاشک ورود به عرصه خطیر شوراها و تکیه زدن بر صندلی چرمی این منصب است. فلذا عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا با تمام قوا وارد گود شوند و به چوگان همت، گوی را از رقبا ببرند. بالاخره این همه دانشگاه در مملکت و مدارک ارشد و دکتری که دانشگاه‌های پولی سالی چند ده‌هزار فقره صادر می‌کند، باید یک جایی به کار آید! تبلیغات چهره به چهره و تلگرامی هم که به سلامتی از ماه‌ها قبل آغاز شده است؛ سلام و احوال‌پرسی‌ها کمی پر رنگ‌تر و غلیظ‌تر شده و دید و بازدیدها و رفت آمدها هم بیشتر و منسجم‌تر…
البته این لابلا یک عده هم هستند که فکر می‌کنند اگر در انتخابات حضور پررنگ نداشته باشند و کاندیدا نشوند، باید گواهی پزشکی یا یک سند محکمه پسند بابت عدم حضور ارائه کنند. به قول شاعر «به هرجا شود دود قلیان بلند… سلام علیکم منم شاهسوند!»
علی‌ای‌حال ما به نظرات همه دوستان حتی عمو حسن (سرایدار مفخم مدرسه) که امسال هوس کاندیداتوری در شوراها کرده، احترام می‌گذاریم و به آنها حق می‌دهیم. وقتی در مملکت بازار رای آوردن سلبریتی‌ها داغ است و خواننده و هنرپیشه و بازنشسته و… منتخب مردم می‌شوند و به جای حل معضلات شهری، بعضاً وزن مدارک جعلی‌شان، تخصص نداشته‌شان و کارهای نکرده‌شان را با وزن سایر اعضای شورا قیاس می‌کنند! خلق‌الله حق دارند با هر مدرک تقلبی و غیرتقلبی و تخصص داشته و نداشته وارد کارزار شوراها شوند و شانس‌شان را آزمایش کنند. خدا را چه دیدید شاید تَقی به توقی خورد و «همای اوج سعادت به دام‌شان افتد» و باقی داستان…
خدا رو شکر ما در ولایت‌مان از موارد بالا نداریم! که به جناب ایشان بر بخورد و این شب عیدی از ما شکایت کند! اما تعداد شیفتگان خدمت و جمعیت مشتاقان کمک به توسعه و مدیریت شهری قابل توجه و چشم‌گیر است و بحمدالله در این مورد به خصوص به یک خودکفایی قابل قبولی رسیده‌ایم که حتا از روستا و شهرها و حتا شهرستان‌های همجوار برای خدمت به این شهر سرازیر شده که به کوری چشم بایدن و بقیه هیچ ربطی هم برجام و اثرات آن ندارد!
فقط جسارتاً دوستانی که از نقطه ایران قصد کاندیداتوری در شوراهای‌اسلامی شهر و روستا این دیار دارند! در جریان باشند جهت کسب آرای مردمی به ارائه پیشنهادات و طرح‌های سوفسطایی و ماوراءالطبیعه نظیر پیگیری اشتغال‌زایی و ریشه کن کردن بیکاری، تکمیل طرح‌های ناتمام، احداث راه‌آهن و فرودگاه و جاده، وام ازدواج جوانان، کاهش نرخ سود وام بانکی، تکمیل مسکن مهر و کلنگ‌زنی مسکن اجتماعی، احداث کارخانه و شهرک صنعتی، گازکشی و آسفالت راه‌های روستایی، مناطق آزاد، تبدیل شهر به استان، شهر به کلان شهر، روستا به شهر، دهستان به بخش، سازمان به دهستان و… در سخنرانی‌ها و تراکت‌های تبلیغاتی نیاز نیست. همین که دوستان قول بدهند «امورات و وظایف محوله به اعضای شوراهای‌اسلامی» را بر اساس اصل ۱۰۰ تا ۱۰۶ قانون اساسی جمهوری‌اسلامی ایران، در حد توان خودشان، ظرفیت و امکانات موجود و بودجه مصوب و اختصاص یافته، پیگیری و اجرا کنند، کفایت است! خیر از جوانی‌تان ببینید…
