اما آنچه روشن است این‌که از ابتدای امسال تلاش‌های بسیاری از سوی جریان اصولگرای ترشیز برای تعیین ساز و کار انتخاباتی مناسب که به اجماع اصولگرایان بینجامد، صورت گرفت؛ اما گویا “وحدت“ رؤیای دست نیافتنی اصولگرایان ترشیز است، زیرا در بین ثبت‌نام کنندگان، تعداد پرشماری افراد وابسته به این جریان سیاسی حضور دارند که در رفتار و گفتار خود زیر چتر ائتلاف اصولگرایان شهر قرار نگرفتند. از این‌رو بیراه نیست اگر بگوییم مهم‌ترین مسأله این روزهای اصولگرایان ترشیز، رسیدن به اجماع برای انتخابات مجلس یازدهم است، زیرا اینک رقابت درون‌گروهی سنگینی در میان این جریان وجود دارد. همان‌طور که در کلان کشور “جبهه پایداری“ و “اصولگرایان سنتی“ تلاش می‌کنند سهم مناسبی در انتخابات به دست آورند؛ افراد مستقل اصولگرا وضعیت مشخصی ندارند و نواصولگراها، قدیمی‌ترهای این جریان را کنار زده و شاهد برخی مصلحت‌اندیشی‌ها در بین آنان هستیم.
جالب این‌که در اردوگاه اصولگرایی دیار ترشیز و در لیست پنج‌نفره ائتلافی اصولگرایان جای خیلی‌ها خالیست! و با توجه به این‌که برخی از این افراد با یکدیگر زاویه دارند می‌توان حدس زد که حتی برای طرح نام‌شان برای این انتخابات در لیست ائتلاف جایی وجود نداشته است. چه بسا همین عدم طرح نام برخی اصولگرایان در لیست ائتلافی‌شان، به‌طور طبیعی آفاتی را برای این جریان به‌دنبال داشته باشد و حتی این موضوع به شکل‌گیری یک دوقطبی شدید میان حامیان و طرفداران این سلیقه سیاسی منتهی می‌شود و چه بسا منجر به انشقاق میان نیروهای اصولگرا گردد. فارغ از اینها به‌نظر می‌رسد که افراد حضور یافته در ائتلاف هرکدام بدنه رأی یکسانی دارند و همه پنج نفر لیست ائتلافی در یک سطح هستند و هیچ‌کدام بر دیگری به لحاظ سوابق و نوع فعالیت برتری ندارند. شاید همین موضوع بی‌ارتباط با این نباشد که برخی از چهره‌های اصولگرایی مایل به حضور در این ائتلاف نشدند.
در هرحال با نگاهی به صحنه انتخابات پیش‌رو و نحوه ثبت‌نام بعضی افراد به ویژه در دیار ترشیز که به صورت دسته جمعی از سوی طیف اصولگرایی صورت گرفت، که البته برخی از این حرکات و سکنات خلاف قانون بوده و تبلیغات زودهنگام به شمار می‌رفت و جا داشت با آن برخورد شود، ولی به نظر می‌رسد نقشه راه برای مهندسی انتخابات از سوی جریان اصولگرا این باشد که به جبران شکست در انتخابات دوره قبل مجلس شورای‌اسلامی، این بار هر طور شده به گونه‌ای رفتار کنند تا جریان اصولگرایی ترشیز پیروز کارزار انتخابات باشد. از این‌رو هنوز فصل تبلیغات انتخابات نرسیده اما آنها عزم خود را بر تخریب نماینده فعلی قرار داده و از آنجا که خود کمتر نکته مثبتی در کارنامه دارند تا به معرفی آن بپردازند، در پی تخریب و تضعیف دیگرانند غافل از این‌که در این میان، جریان اصلاح‌طلب هم آرام ننشسته و ساز و کارهای انتخاباتی خود را آماده کرده است و با چراغ خاموش حرکت می‌کنند. اما هرچه هست در حالی که اصولگرایان به دنبال تحقق هدف تشکیل مجلس با اکثریت مطلق یک جناح و در پی آن انتخاب یک رئیس‌جمهور مطابق میل خود هستند، اما در دیار ترشیز چند دستگی و عدم وحدت اصولگرایان بیش از همیشه مشکل‌ساز شده است.
