محمد ناصری گفت: اکنون در کشور دو شهر وجود دارد که در یونسکو به‌عنوان پایههای اصلی تعزیه در ایران ثبت شده که یکی کاشمر و دیگری تفرش است.
محمد ناصری با اشاره به تاریخ تعزیه‌خوانی در منطقه کاشمر افزود: بر اساس پژوهشهای انجام شده و جستجو در اسناد مختلف، سندی به دست آمده که در روستای فدافن تعزیه‌خوانان آن 400 سال قبل نامهای را به مراجع تقلید آن زمان در نجف مینویسند مبنی بر این‌که پولی که مردم در زمان اجرای تعزیه‌خوانی بر روی پارچه و یا کاسهای که در زمان اجرا دور میدهند میریزند میتوان در امور زندگی خرج کرد و یا فقط باید در راه تعزیه امام حسین(ع) هزینه شود.
وی اظهار کرد: 400 سال قبل تعزیه‌خوانان نسبت به این مسائل دغدغه بسیاری داشته و مقید بودند و تنها سندی که به‌صورت مکتوب میشود به آن توجه داشت، همین است.
ناصری افزود: اکنون در روستای طرق ـ از توابع بخش کوهسرخ ـ میدانی به نام عاشورا با قدمت بسیار زیادی برای اجرای تعزیه وجود دارد و دیگری در روستای قلعه بالا کاشمر هست.
وی با اشاره به این‌که ورود اولیه تعزیه به کاشمر توسط میرزای شاهرودی انجام گرفته؛ گفت: حمزه جهان افکن، قربانی از کوهسرخ و رجب‌زاده از کاشمر و افتاده از قلعه‌بالا به‌عنوان پیشکسوتان هنر تعزیه در کاشمر هستند که دارای شیوههای خاصی در خواندن تعزیه‌اند و نسخههای خاصی مینویسند و به‌نوعی سرآمد تعزیه‌خوانان منطقه ترشیز محسوب می‌شوند.
این پژوهشگر بومی بیان کرد: با توجه به حضور گروههای تعزیه در جشنواره‌های آئینی سنتی؛ این هنر در کاشمر هنوز فعال است و دست‌اندرکاران هنر تعزیه در رویدادهای هنری حضور فعال دارند، حاج محمدرضا رجب‌زاده از جمله افرادی است که طی دو دوره در جشنواره‌های بین‌المللی حائز رتبه برتر شده است.
وی گفت: اکنون 15 گروه فعال تعزیه‌خوانی در کاشمر داریم که در کاشمر، روستاها و استان‌های مختلف در مناسبت‌های گوناگون به اجرا تعزیه می‌پردازند.
