در این هشت‌روز هفته درست زمانی‌که جنگل‌های هیرکانی در آتش می‌سوختند و مردم دست خالی برای خاموشی جنگل دست به کار شدند و مسئولان همچنان بی‌تدبیر ماندند؛ رئیس‌جمهور آمریکا و ولیعهد عربستان‌سعودی، «توافقنامه دفاعی استراتژیک» امضا کردند و بن‌سلمان وعده سرمایه‌گذاری یک تریلیون دلاری در آمریکا را به ترامپ داد و ما صفر و آنها صد شدند. در این میان باخبر شدیم؛ رئیس‌جمهور لبنان هم آب پاکی روی دست مقامات ایرانی ریخته و از به پایان رسیدن شاخه نظامی حزب‌الله خبر داده و گفته مردم غزه پس از سال‌ها جنگ، تازه پای میز مذاکره نشسته‌اند. البته نشانه‌هایی از این‌که اروپا و هم امریکا آمادگی گفت‌وگو با ایران را دارند احساس شد؛ که این را از افزایش تحرکات مخالفان داخلی و خارجی توافق و کاسبان تحریم‌ها برای مانع‌تراشی در مسیر توافق احتمالی می‌شد فهمید که به قدر مجال این ستون بدان‌ها خواهیم پرداخت؛
بدترین حالت؛ نه جنگ و نه صلح!
این روزها که به گفته یک دیپلمات پیشین کشورمان، ایران در بدترین حالت نه جنگ و نه صلح قرار دارد؛ با توجه به شرایط داخلی و مشکلات معیشتی که با کمبودها، ناترازی‌ها، تورم و گرانی همراه شده، مردم دیگر تحمل این وضعیت را ندارند. وی مدعی شد؛ تاب‌آوری مردم حد و اندازه‌ای دارد و با وجود تحریم و فشارهای اقتصادی نمی‌توانیم بگویم باید این شرایط را تحمل کنند. بنابراین باید پای میز مذاکره نشست. این در حالی است که هراندازه نشانه‌های مذاکره برای دستیابی به توافق میان ایران و امریکا نمایان‌تر می‌شود، تحرکات مخالفان داخلی و خارجی توافق و کاسبان تحریم‌ها برای مانع‌تراشی در مسیر توافق احتمالی دامنه‌های افزون‌تری پیدا می‌کند. به همین دلیل فعالان سیاسی به تصمیم‌سازان هشدار داده‌اند؛ مراقب مانع‌تراشی‌های مخالفان توافق و کاسبان تحریم‌ها باشند. در این اوضاع و احوال بعد از طرح ترامپ برای صلح غزه، جزئیات یک پیش‌نویس محرمانه از طرح صلح ترامپ برای پایان جنگ اوکراین منتشر شد. البته زمزمه‌هایی هم از آمادگی‌اش برای انجام توافق با ایران شنیده شد. البته رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان تأکید کرد؛ ایران آماده توافق است، اما تنها توافقی «منصفانه و متوازن» را می‌پذیرد زیرا آمریکا بارها در مذاکرات نیویورک از تصمیم‌گیری ناتوان بوده و همین بی‌اعتمادی را تشدید کرده است.
در این اوضاع و احوال که کالبد ایران، سال‌هاست زیر فشارهای مزمن سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرارگرفته و شریان‌های حیاتی کشور دچار فرسایش شده، دو راه‌حل برای بهبود آن وجود دارد؛ ادامه مسیر «کج‌دار و مریز» راه اول است و تن دادن به جراحی‌های بزرگ و ضروری کار دوم که برای این جراحی تیغ دیپلماسی در عرصه بین‌الملل و تیغ اصلاحات اساسی در داخل ضروری است. فقط خدا کند تا دیر نشده، ایرانِ جان، تن به این جراحی بسپارد.
فحش می‌شنویم، اما کنار نمی‌کشیم!!
در این اوضاع و احوال وخیم کشورداری، شایعاتی درباره استعفای پزشکیان هم شنیده شد اما معاون اجرایی رئیس‌جمهور، این شایعات را تکذیب کرد و گفت: «ما ایران را دوست داریم و برایش ایستاده‌ایم. فحش می‌شنویم، اما کنار نمی‌کشیم» این در حالی است که یک‌سال‌ونیم بعد از انتخابات بنا به ادعای فعالان سیاسی، پزشکیان، هم سرمایه اجتماعی نحیف حاصل از انتخابات را از دست داده، هم یک به یک، همراهانی مانند طیب‌نیا، آذری‌جهرمی، ظریف و… را به کنار نهاده و خیلی‌ها مدعی‌اند این رویه رئیس‌جمهور دیگر وفاق نیست بلکه نوعی باج دادن است!!
در این گیرودار در حالی‌که صدای بلند خشک‌سالی در کشور به شدیدترین وجه شنیده‌شده و هوا هم نفس نمی‌کشد و ردپای مافیای خودروسازی در آلودگی هوا و حوادث ترافیکی دیده می‌شود؛ رئیس‌جمهور به خودروسازان درباره الزام اصلاح موتور و کاهش مصرف سوخت اخطار داد. اما قطعه‌سازان زیر بار نرفتند و در پی اخطار پزشکیان خیلی زیرکانه اعلام کردند؛ بخش مهمی از خرابی‌های موتور و قطعات خودرو ناشی از سوخت بی‌کیفیت است و دولت همزمان با مطالبه ارتقای استاندارد قطعات به یورو ۵، کیفیت سوخت را به همین سطح برساند زیرا بسیاری از هزینه‌هایی که به مالکان خودرو تحمیل می‌شود، ریشه در سوخت غیراستاندارد دارد نه ضعف قطعات.
در این میان رئیس دولت اصلاحات هم با تأکید بر این‌که اگر شیوه حکمرانی اصلاح نشود، ایران با خطر بزرگی مواجه خواهد شد مدعی شد؛80 درصد مردم ایران سیاسی نیستند و برای آنها چندان مهم نیست حاکم کیست و چگونه است؛ آنها فقط می‌خواهند زندگی کنند و امنیت و چشم‌انداز روشن‌تری به آینده داشته باشند.
تا هشت روز بعدی خدانگه‌دار.
