از جنگ جهانی سوم تا بحران مدیریتی دولت سیزدهم
به قلم لیلا قرایی‌ترشیزی
در نخستین شماره نشریه در سال جدید و قرن نو هشت‌روز هفته را در حالی آغاز می‌کنیم که با غرق شدن ناو روسی “مسکوا” در دریای سیاه برخی کارشناسان اعلام کردند “عملیات ویژه نظامی” روسیه وارد مرحله جدیدی شده و آن جنگ جهانی سوم بین روسیه و ناتو است، اما مسئله برجام و مذاکرات ایران با کشور‌های ۱+۴ و آمریکا و گرانی‌های افسار گسیخته در ابتدای سال نو و خط و نشان‌های رئیس دولت سیزدهم برای پایین آوردن قیمت‌ها و استقبال از زنان عاشق فوتبال در مشهد با اسپری فلفل برای تماشای بازی ایران و لبنان، از مهمترین وقایع اتفاقیه در اولین‌ماه از اولین فصل سال 1401 است که به قدر مجال این ستون به آنها خواهیم پرداخت؛
بن‌بست در مذاکرات!
در این گیر و دار در همین روزهای آغاز سال نو، از زنان عاشق فوتبال با استفاده از اسپری فلفل برای تماشای بازی ایران و لبنان در مشهد استقبال شد و هیچ‌کس هم مسئولیتش را نپذیرفت، بماند این‌که فعلا فقط در ایران و افغانستان زنان حق ورود به ورزشگاه را ندارند! نکته مهم اینجاست که سیاست‌گذاران امنیتی و فرهنگی و اجتماعی در ایران کاری کرده‌اند که بخشی از مردم ایران حاضرند محبوب‌ترین ورزش در کشورشان تعلیق و از همه مسابقات بین‌المللی حذف شود و خودشان آسیب ببینند، و با انعکاس این‌گونه برخوردا، شاید عده‌ای از جهالت به در آیند و این تلخ‌ترین بخش ماجراست. در این میان گفتگو‌های ایران با کشور‌های ۱+۴ و آمریکا، همچنان ادامه دارد و هنوز چشم‌اندازی از توافق برجامی نمایان نشده است. البته برخی افراد و جریانات از عباراتی، چون «انسداد» یا «بن‌بست» در مذاکرات استفاده می‌کنند که در حوزه دیپلماسی کاربردی نیست و خداکند مسئولان اسیر بازی‌های رسانه‌ای، گروهی و جناحی در خصوص مذاکرات نشوند و در راستای منافع ملی کشور موضوع را حل و فصل کنند.
نظر مثبت روسای دولت و مجلس
روی بازگشت عادل!!
در این اوضاع و احوال از عجایب این مملکت گل و بلبل همین بس که “رییسی و قالیباف روی بازگشت عادل فردوسی‌پور به شبکه سه نظر مثبت دارند”، بدین ترتیب ما احتمالا تنها کشور جهان باشیم که فعالیت یک گزارشگر فوتبال باید با نظر مثبت روسای دولت و مجلس همراه شود. جالب این‌که مساله فقط یک آدم به اسم عادل فردوسی‌پور نیست؛ مساله مهم‌تر، رویکردی است که همه چیز را این‌قدر محدود و محصور می‌خواهد، طرز تفکری که حداقل بیست سال از مردم عامی هم عقب است. سال هشتاد و دو فیلم سینمایی مارمولک ساخته شد؛ مدیران فرهنگی این کشور تا می‌توانستند جنجال کردند، فیلم را از پرده پایین کشیدند و سرمایه مادی و معنوی صاحبان کار را نابود کردند، اما امسال بعد از دو دهه تازه فهمیدند حرف فیلم چقدر قشنگ است، در نتیجه آن را با کمترین سانسور روی آنتن تلویزیون بردند!
بازی مسئولان با اعصاب مردم
در کنار گرانی روزانه کالاها
اظهارنظر برخی دولتمردان در خصوص کاهش قیمت‌ها مانند صحبت‌های معاون وزیر صمت مبنی بر این‌که «قیمت‌ها باید کاهش یابد؛ همین امشب» بدجوری با اعصاب مردم در کنار گرانی روزانه کالاها بازی می‌کند، حتی برخی کارشناسان اصولگرا معتقدند؛ پشت پرده گرانی‌ها همان موضوع تحریم است اما چون آقای رئیسی پیشتر گفته تحریم‌ها اثری در اداره کشور ندارد و عملا وضعیت نابسمان اقتصادی را بر گردن دولت قبل انداخته بود، اکنون نمی‌تواند بگوید تحریم‌ها وضعیت اقتصادی را برهم ریخته است و حالا عنوان پشت‌پرده تبدیل به گریزگاهی برای آقای رئیسی شده؛ وگرنه قواعد اقتصادی معلوم و مشخصه که ایراد کار از کجاست؟ چرا یک کالا گران می‌شود و چرا تورم رو به افزایش است؟ از این رو نارضایتی رئیس‌جمهور از گرانی‌ها و صدور دستور برای شناسایی عوامل پشت پرده گرانی‌های اخیر یک بحران مدیریتی است و از این جهت که بعد از گذشت ۸ ماه بعد از شروع به کار دولت ایشان گفته شده، باید به این معنی باشد که دیگر نمی‌توان گرانی‌ها را به گذشتگان نسبت داد. هرچند شاهد فرافکنی دولت رئیسی و مجلس انقلابی درباره گرانی‌ها هم بودیم به طوری‌که رئیس مجلس ادعا کرد ریشه گرانی‌ها در تورم ناشی از عملکرد دولت‌های پیشین است! فقط خدا کند در مهار زدن بر افسار گرانی‌ها هرچه زودتر دولت سیزدهم توفیق یابد و دستگاه‌های نظارتی به سراغ نخود سیاه نروند، بلکه پشت پرده گرانی‌ها را در ضعف وزرای اقتصادی، اتخاذ تصمیمات خلق‌الساعه بدون پشتوانه کارشناسی و عدم اتخاذ تصمیم جدی درباره برجام بدانند و به سراغ این واقعیت‌ها بروند.
ایام به کام. طاعات و عبادات‌تان قبول حق.
