با توجه به همه‌گیری کرونا (COV 19) آموزش آنلاین فرزندان امری اجتناب‌ناپذیر برای خانواده‌ها بود، در واقع با شیوع بیماری کرونا و تعطیلی مدارس، آموزش آنلاین با وجود مزیت‌هایی که داشته یک نوع دیگر از روش آموزش را به خانواده آموخت. در این میان نگرانی والدین از سلامت فرزندان و نگرانی مسئولان از تبعات آینده آموزش مجازی برای نظام تعلیم و تربیت هر دو بجا و منطقی است.
در ابتدای شیوع بیماری کرونا خانواده‌ها این کلاس‌ها را چندان جدی نگرفتند؛ اما آموزش تعطیل نمی‌شود، پدر و مادر مقتدر باید از فرزند نوجوان بخواهند در کلاس آنلاین همانند کلاس حضوری قواعد و قوانین را رعایت کرد و پدر و مادر مقتدر می‌تواند این درخواست را از فرزند نوجوان داشته باشند.
مشکلات یادگیری دانش‌آموزان نوجوان در دوران شیوع کرونا را باید درک کرد، البته نباید توجیهی بر تلاش نکردن و یا کم‌کاری والدین و مربیان در امر یادگیری دانش‌آموزان شود، والدین باید کلاس‌های مجازی فرزندان را جدی بگیرند. خانواده‌ها باید بدانند در فضای مجازی دانش‌آموز نوجوان به‌صورت آنلاین حضور دارد و انجام تکالیف درسی و دستورالعمل‌ها هیچ تفاوتی با کلاس‌های حضوری ندارد و دانش‌آموزان هم موظف به انجام آن با مشارکت والدین هستند، فرزندانی که مشکلات بیش فعالی و اختلال یادگیری و مسائل رفتاری دارند باید والدین نظارت و مشارکت بیشتری بر آموزش آنلاین آن‌ها داشته باشند.
والدین استرس‌ها را از فرزندان دور کنند و مرتب منفی‌بافی نکنند و دیگر از نکات منفی آموزش آنلاین صحبت نکنند چرا که این نوع رفتارها باعث ایجاد ناامیدی و افزایش استرس فرزند نوجوان و در ادامه مشکلات یادگیری و بعضاً اختلال یادگیری می‌شود، در صورت بروز این شرایط باید مشخص گردد:
آیا دلیل اختلال یادگیری کودک تحولی و رشدی است؟ یا این‌که کودک از اول دبستان در خواندن، دیکته، ریاضی و بدخط بودن مشکل داشته و از آن زمان درمان نشده است؟
اگر فرزند در دوره دبستان هم مشکلات یادگیری در دروس ریاضی و دیکته و خواندن و نوشتن را داشته که درمان نشده است، می‌توان گفت نوجوان مبتلا به اختلال یادگیری درمان نشده است، اما اگر دانش‌آموز تا دوره دبیرستان در دروس وضعیت خوبی داشته و در دوران کرونا به دلیل مسائل آموزش نادرست، مسائل خانواده یا مشکلات عاطفی این شرایط را ندارد دچار افت تحصیلی شده است. استمرار مشکلات یادگیری باعث بروز مشکلات عاطفی مانند افسردگی، اضطراب و در ادامه سبب آموزش ناقص می‌گردد.
بی‌علاقه‌گی و نداشتن هدف و بی‌انگیزگی فرزندان به درس خواندن از مهم‌ترین عوامل سرگرم شدن به بازی‌های تلفن همراه و رایانه است. در این شرایط رفتن به سمت بازی‌های رایانهای و استفاده مداوم از گوشی موبایل معلول علتی است به نام نارسایی آموزش و یادگیری ناقص که ابتدا باید بر آن غلبه نمود. این مهم از اصلاح آموزش و کارآمدی یادگیری شروع می‌شود. برای رفع مشکلات آموزش و یادگیری بهتر، آموزش انفرادی (فردبه‌فرد) بسیار کمک‌کننده است.
در آموزش‌های انفرادی لازم است فضای یادگیری خالی از موانع مزاحم و محرکات محیطی باشد همچنین زمان آموزشی وابسته به توانمندی و میزان توجه دانش‌آموز وابسته است، در مقطع ابتدایی میزان توجه به روند آموزش ۱۰ تا ۱۵ دقیقه است و بعد از سپری شدن این مدت حتماً باید به کودک استراحت بدهیم، این روش برای آموزش فرزندان بسیار کمک‌کننده است.
برای کاهش بی‌میلی به درس از به چالش کشیدن کودک پرهیز شود، سعی گردد ابتدا مواردی را که کودک می‌داند سؤال شود؛ به عبارتی در آموزش از توانمندی‌ها به سمت ناتوانی‌ها برویم.
سعی شود روابط دوستانه با کودک داشته باشید، چراکه تشویق و ارتباط دوستانه با فرزندان و دانش‌آموزان در افزایش یادگیری آن‌ها بسیار مؤثر است.
پیش مطالعه دروسی که بناست آموزش ببیند نیز راهگشاست. استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های مطالعه همراه با برنامه‌ریزی درسی برای فراگیری دروس نیز نقش بهسزایی در یادگیری مطلوب دارد.
نتیجه آنکه برای غلبه بر مشکلات یادگیری در پساکرونا می‌بایست چرخه معیوب یادگیری و مشکلات احتمالی در این فرایند را اصلاح نمود تا کودک و نوجوان به لذت یادگیری رسیده و بدینترتیب برای ورود به چرخه آموزش علاقه‌مندی خود را به دست آورد و در شرایط مطلوب به‌عنوان رکن مهم آموزش و یادگیری نقش خود را ایفا نماید.
