این روزها که بار دیگر مام وطن مورد حمله و تجاوز دشمن جنایتکار قرار گرفته، برای نسل ما که هشت‌سال جنگ تحمیلی را تجربه کرده‌ایم صحنه‌هایی آشنا تکرار می‌شود. گرچه این جنگ، اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، جنگ‌افزارها، شیوه‌ی دفاع، وسایل اطلاع‌رسانی متفاوتی با دوران دفاع مقدس دارد اما آثار و عواقبی که در سطح جامعه برجای می‌گذارد تقریباً مشابه است. جنگ برای عده‌ای، ویرانی، کشته و مجروح، آتش و خون، ناله و اندوه و فریاد به دنبال دارد ولی روح تمامی مردمان یک سرزمین را می‌خراشد و روانشان را زخمی می‌کند.
جنگ ممکن است جسم گروهی معدود و مناطقی محدود را مبتلا کند ولی روح و روان بسیاری را دچار آثار زیان‌بار خود می‌گرداند و عواقب آن سال‌ها پس از پایانش پابرجا می‌ماند پس هرکدام از افراد جامعه وظیفه‌ای برعهده دارند که باید در انجام آن کوتاهی نکنند.
روح‌های خسته و آزرده بیش از هر زمان دیگر تشنه‌ی محبت و دوستی است! اولین سرمشق این ایام، تمرین مهربانی و رفاقت است! بیشتر کنار یکدیگر باشیم و از حال هم با خبر شویم. در این روزها کاویدن گذشته و نبش قبرهای قدیمی دردی را دوا نمی‌کند پس با طرح مباحث بی‌حاصل و اختلاف برانگیز سوهان روح و نشتری بر روان یکدیگر نباشیم و بر زخم‌های هم نمک نپاشیم! فرصت برای واکاوی علل و عوامل بروز حوادثی این‌چنین بسیار است که در زمان مقتضی به آن خواهیم پرداخت.
ایثار و گذشت دیگر وظیفه‌ی عمومی است که در دوران جنگ و دفاع نیاز مبرم اجتماع است. به‌اندازه‌ی نیاز مایحتاج خود را تهیه کنیم و تا می‌توانیم مراقب تأمین نیاز سالمندان و تهیدستان باشیم. گران‌فروشی، احتکار و انبارکردن اقلام مورد نیاز مردم بزرگ‌ترین خیانت در این روزهاست که باید بشدت از آن پرهیز کنیم.
اطلاع‌رسانی مؤثر و مفید، هشدارهای به‌موقع، تذکرات بجا همراه با حفظ اسرار می‌تواند از عوارض زیان‌بار جنگ بکاهد و دشمن را در رسیدن به اهدافش ناکام نماید و گسترش شایعات و ایجاد فضای یأس و ناامیدی و بدبینی بیشترین کمک به دشمن است. اخبار جنگ را از منابع رسمی جست‌وجو کنیم و در انتشار خبرهایی که روحیه‌ی مردم را تضعیف می‌کند احتیاط کنیم. در حضور فرزندان‌مان از وقایع رنج‌آور جنگ کمتر بگوییم و خاطر پاک و زلالشان را مکدر نکنیم.
با پخش و انتشار اشعار، ترانه‌ها و سرودهای حماسی، روحیه میهن‌پرستی، شجاعت و مقاومت را به دیگران تزریق کنیم و رشادت سربازان خط مقدم جنگ را بستاییم و یار و همراه خانوادههایشان باشیم.
این سرزمین در تاریخ کهن و پرفرازونشیب خود، وقایعی سهمگین‌تر و فجایعی دردناک‌تر را تجربه کرده اما ققنوس‌وار از آتش خویش سر بر آورده و دورانی تازه و نوین را آغاز کرده است. بی‌گمان این روزها طولانی نخواهد بود پس مصمم و امیدوار آماده‌ی ساختن و آبادسازی میهن خویش باشیم تا دست در دست یکدیگر، فضایی عطرآگین و آرام برای ایران و ایرانیان فراهم کنیم.
