خط قرمزهای شورای جديد
به قلم لیلا قرایی
با روی کار آمدن شورای جدید، رسم بر تبریک گفتن و گل بردن و هدیه دادن است. با این نوشته به شورائیان محترم به عنوان “مستاجران جدید ویلای خرمشهر“ تبریک می‌گویم و مطالب زیر را به آنها هدیه می‌کنم.
معمولاً شورای‌شهر که مسئول سیاست‌گزاری و تصمیم‌سازی، برای اداره امور بهتر شهر است، پیش از هرکاری باید با ترسیم برنامه‌های مورد نیاز شهر، چشم‌انداز اداره مطلوب امور شهر در دوره چهارساله خود را ترسیم نماید و در ابتدای کار با انتخاب شهرداری متخصص و متعهد مسیر توسعه شهر را که در سال‌های گذشته به رغم همه اختلاف سلیقه‌ها و تنگ‌نظری‌ها با همت مدیریت شهری با سرعت طی‌شده را ادامه دهد.
بدیهی است در روزها و هفته‌های آینده شورای‌ششم می‌تواند با اولویت‌سنجی از نیازها و مطالبات اقشار مختلف مردم برای ارائه خدمات مطلوب به شهروندان برنامه‌ریزی نماید. اما بعید می‌دانم آنها به مردم به صورت واضح و روشن بگویند چه کارهایی را نخواهند کرد. از این‌رو بنده به عنوان یک کنشگر مسائل اجتماعی که با توجه به ماهیت کار خویش با افکارعمومی در ارتباط بوده و از سوی دگر فعالیت دوره‌های مختلف شورا و رفتار نمایندگان مردم در این نهاد مدنی را رصد کرده و گاه و بی‌گاه در جریان فعالیت شورا و مدیریت شهری و تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌های شورائیان و جلسات آنها بوده‌ام، به لیستی از اقدامات و کارهایی که بهتر است شورائیان جدید «انجام ندهند»، اشاره می‌کنم:
نگاه‌های تفرقه‌آمیز و تصمیم‌گیری بر اساس منافع شخصی و قومی و قبیله‌ای به جای منافع عامه، تنگ‌نظری و بی‌توجهی به نظرات نخبگان، کنارگذاشتن تجربیات مثبت و منفی شوراهای قبلی، نشنیدن صداها و خواسته‌های اقشار مختلف مردم و محاسبه نکردن هزینه ـ فایده هر تصمیم برای مردم بخشی از این نبایدهاست.
بدون شک شورای‌ششم با مرور تجربیات پنج دوره فعالیت این مجموعه که در اداره امور شهر نقش‌آفرینی کرده‌اند، می‌تواند به خوبی موفقیت‌ها و شکست‌های شوارئیان در ادوار مختلف را بررسی نموده و با تقویت نقاط قوت شوراهای قبلی برای پیراستن شورای‌ششم از معایب و ضعف‌های دوره‌های قبل، یک برنامه‌ریزی اساسی داشته باشد. شورای‌شهر کاشمر در پنج دوره گذشته گرفتار برخی مسائل بود که بر کار شورا اثرات منفی برجای گذاشت. به عنوان مثال، در همین ماه‌های قبل عده‌ای با سیاسی کردن مشکلات منطقه حسین‌آباد قصد داشتند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند، لذا شاید ضروری‌ترین کار، پرهیز از سیاست‌زدگی باشد. در نظام شورایی به واسطه این‌که مدیریت از بالا به پایین جای خود را به نظام مشارکت از پایین به بالا می‌دهد، باید شهر یک گام به عدالت اجتماعی نزدیک‌تر شود لذا خط قرمز شورائیان، ویژه انگاری و خودی و غیرخودی کردن شهروندان است. چه بسا رفتار عادلانه با شهروندان و توجه به عدالت شهروندی احساس ارزشمندی، شخصیت، کرامت و عزت نفس را برای شهروندان در بردارد و موجب رضایت‌مندی مردم نسبت به دست‌اندرکاران اداره امور شهر می‌شود. تجربه نشان داده که فحاشی و تهمت و افترا در شورا جز نزول جایگاه شورا کارآیی دیگری ندارد. از این‌رو باید شورائیان از این امور پرهیز و نقاط قوت شورا را تقویت نمایند.
تصمیم‌گیری شوراها برای توسعه شهری به عنوان پارلمان‌های محلی بسیار حائز اهمیت است و کسانی که وارد این نهاد می‌شوند اگر شهر را به خوبی بشناسند و نیازهای آن را بدانند مسیر توسعه و پیشرفت صحیح‌تر انجام و شتاب خواهد گرفت. در این میان لازم است تصمیمات شورایی با تکیه بر خرد جمعی و با کمک از نخبگان در داخل شورا گرفته شود. نباید اعضای شورا در بنگاه‌ها و منازل دلالان تصمیم‌گیری کنند.
علاوه بر این، شورای‌شهر خود نباید گرفتار پنهان‌کاری و رفتارهای غیرشفاف و فسادآمیز باشد. شورای‌ششم نباید از تقویت روحیه کار جمعی و تشکیلاتی و تعهد به مسئولیت اجتماعی خود و توجه به تخصص و اطلاعات و دانش مورد نیاز برای اداره مطلوب شهر غفلت کند و خود را عقل کُل بداند.
این موارد بخشی از مسائلی است که بهتر است انجام نشود تا وضع شهرمان در حوزه‌های مختلف، رو به تعالی رود و رضایت مردم جلب شود. امید که مورد توجه قرار گیرد.
