ایران ۳۲ میلیون هکتار اراضی بیابانی دارد که بیش از ۶ میلیون هکتار آن، کانون‌های بحرانی بیابانی است و بیش از۲۰ میلیون هکتار در معرض فرسایش بادی قرار دارد که اگر به آن توجه نکنیم، قابلیت تبدیل شدن به کانون بحران را دارد.
استان‌های حاشیه کویری گرفتار پدیده بیابان‌زایی، فرسایش بادی و ریزگرد هستند که محیط‌زیست و منابع طبیعیِ این مناطق را دچار چالش جدی کرده و یکی از راهکارهای مقابله با پیشروی کویر، حفظ پوشش گیاهی و افزایش آن است.
محمد ترابی عضو هیئت مدیره کاشمر آسا و مجری فعالیت‌های عمرانی و کشاورزی بوده که به عنوان یکی از خیرین دیار ترشیز، مجری پروژه مشارکت مردمی تثبیت شن و بیابان‌زدایی است که جهت احیا مراتع فقیر و تخریب دست به کار شده است.
ترابی در همین زمینه گفت: تقویت پوشش گیاهی در منطقه و در نتیجه جلوگیری از فرسایش خاک و بیابان‌زدایی از جمله اهداف اجرای این پروژه است.
ترابی طی گفتگویی ادامه داد: این برنامه با هدف اقدام ملی مقابله با بیابان‌زایی، تعدیل اثرات خشک‌سالی و مقابله با آثار زیان‌بار گردوغبار به مرحله اجرا درآمده که با این اقدام ضمن کنترل بخشی از گردوغبار، زمینه مناسبی برای ایجاد اشتغال در بین جوامع محلی و ارتقای سطح دانش و آگاهی آحاد جامعه نسبت به فرهنگ منابع طبیعی فراهم می‌شود.
وی افزود: تاغ و آتریپلکس از گونه‌های مقاوم به شوری و خشکی هستند که در چند دهه اخیر، به‌طور وسیع در عملیات مقابله با بیابان‌زایی و احیای مراتع خشک و نیمه‌خشک در ایران کاشته شده‌اند.
ترابی با بیان این‌که کاشت نهال تاغ و آتریپلکس جهت مبارزه با فرسایش بالای خاکی و جلوگیری و کاهش گردوغبار و ریزگردها به داخل شهرها و روستاها و ایجاد چراگاه جهت استفاده دامداران و مرتعداران انجام شده است؛ تصریح کرد: در عملیات نهال‌کاری از قبیل چاله زنی، کاشت نهال تاغ و آتریپلکس و آبیاری در شش هکتار بیش از 900 درختچه کاشته شد.
