در این هشت روز هفته که ناترازی برق بر سر اقتصاد کشور حسابی آوار شد، موضوع انتخاب کابینه دولت چهاردهم و مخالف خوانی‌های مجلسیان برای رأی دادن به کابینه جدید، مسائل مختلف را در کشور تحت‌الشعاع قرار داد که به‌قدر مجال این ستون بدان‌ها می‌پردازیم.
رسیدن ایرانیان از عرش به فرش
در این اوضاع‌واحوال که مطابق اطلاعات ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، ادعا شده ایرانیان تنها طی ۳ سال از عرش به فرش رسیده‌اند و بیشترین رفاه اقتصادی خانوارها از سال ۸۸ تا ۱۴۰۱در سال ۹۶ رقم خورده که علت این رفاه بیشتر در این سال بی‌ربط با برجام و بازگشت روابط بین‌المللی کشور به حالت معمول نیست، موضوع ناترازی برق هم بدجوری بر سر اقتصاد کشور آوار شده، به‌طوری‌که شاهد تعطیلی کارخانه‌های فولاد و سیمان و… هستیم که به‌تبع آن قیمت سیمان و میلگرد افزایش‌یافته و رکود حوزه خدماتی و ساخت‌وساز را در پی داشته است.
در این گیرودار هرچند هنوز هم نگرانی‌هایی بابت افروختن آتش جنگ وجود دارد، شاهد کاهش قیمت دلار در چند روز اخیر بودیم؛ البته کارشناسان اعلام کردند: علاوه بر کاهش احتمال جنگ، کاهش سطح تقاضا برای دلار و ورود سرمایه‌گذاران به بازار خودرو منجر به کاهش قیمت دلار شده است.
مخالف خوانی‌ها با کابینه
در این اوضاع‌واحوال، در شرایطی دولت چهاردهم به دنبال معرفی کابینه خود به مجلس و گرفتن رأی اعتماد از مجلسیان هست که در رأس قدرت در مجلس طیفی حضور دارند که به لحاظ فکری، سنخیتی با رئیس‌جمهور ندارند و این نگرانی امروز هست نمایندگانی که با رئیس‌جمهور همسو نیستند، به آن دسته از وزرایی که با آنان از لحاظ فکری همسو هستند رأی دهند اما به وزرایی که همفکر با رئیس‌جمهور هستند رأی ندهند. البته در شرایطی که مدیریت کشور با یکدست‌سازی و خالص‌سازی به بن‌بست نزدیک شد و رئیس‌جمهور جدید به شیوه اخلاقمدارانه، حرمت جریان مقابل را نگه‌داشته و در کابینه از آنان استفاده کرده، اگر طیف مقابل در رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی نگاه سیاسی را کنار نگذارد؛ اقدامی غیراخلاقی انجام داده‌اند. فقط خدا کند در ترکیب دولت وفاق ملی این بار از آن‌طرف پشت‌بام نیفتیم زیرا کابینه جای کسانی است که حداقل به اصل «توافق در داخل و تعامل با دنیا» پایبند باشند. اما انگار در معرفی وزرا آش به‌قدری شور شده که روزنامه جمهوری‌اسلامی هم به‌صف منتقدان کابینه پیشنهادی پیوسته و در کنایه معناداری خطاب به پزشکیان نوشته است؛ اگر قرار بر واگذاری وزارتخانه‌های راهبردی به جریان رقیب است، چرا افراد برجسته آن جریان را به همکاری نمی‌خوانید؟ اتفاقاً کارکردی چندوجهی هم دارد؛ مثلاً جلیلی و زاکانی و قاضی‌زاده و… اگر هرکدام یک وزارتخانه داشته باشند هم خواست شما بر “اتفاق” محقق می‌شود و هم آنان فرصت می‌یابند برنامه‌های ملی خود را در اشلی کوچک‌تر اجرایی کنند. موفقیت احتمالی آنان هم به‌حساب شما نوشته خواهد شد. اگر هم ـ خدای‌نکرده ـ موفق نشدند، با کارنامه عملی خود به سایه خواهند رفت؛ اما رئیس‌جمهور در واکنش به انتقاد‌ها گفت: ” صبر کنید کابینه کار کند و از روی عملکردش نقد کنید”.
در این میان یکی از پایدارچی های مجلس با اشاره به نهج‌البلاغه خواندن پزشکیان در جلسه دفاع از وزرای پیشنهادی، به نقل خاطره‌ای از مرحوم مدرس در مجلس شورای ملی پرداخت که گویا یک روحانی در مجلس روضه خوانده و مدرس هم گفته:” اینجا مجلس است؛ مرحوم سپهسالار دو تا ساختمان ساخته‌اند که یکی مسجد سپهسالار است و دیگری مجلس است و اینجا جای روضه خواندن نیست” البته برخی کارشناسان سیاسی مدعی شدند. بله! حق با مدرس بوده و مجلس جای روضه‌خوانی نیست. اما قیاس روضه و نهج‌البلاغه، مع‌الفارق است زیرا روضه، امری است احساسی برای گریستن بر مصائب اهل‌بیت و نهج‌البلاغه کتابی است حاوی دستورالعمل‌های حکومت‌داری که قرار بود از ۴۵ سال قبل در ایران اجرا شود ولی نه‌تنها بدان اعتنا نشده، بلکه کار به‌جایی رسیده نماینده معمم مجلس، از این‌که رئیس‌جمهور در پارلمان، دو جمله از نهج‌البلاغه گفته برآشفته و تذکر داده! البته مدرس حق داشت بگوید مجلس جای روضه خواندن نیست، چون خود به امور مملکت‌داری دانا و در بیان راه‌حل‌های ملی توانا بود، اما کسانی که در مجلس فعلی مملکت‌داری را در آزار دادن مردم و حذف رجال کشور می‌بینند، اگر بهجای مجلس به مسجد سپهسالار بروند و روضه‌شان را بخوانند حقا که برای این کشور مفیدتر باشند.
تا هشت روز بعدی خدانگهدار.
