به قلم غلامرضا رضایی
یکی از مشکلات امروز خانواده‌ها و جوامع مدرن، “کمبود مَحبت“ است و در بررسی‌ها یکی از عوامل طلاق، دعواهای زن و شوهر، فرار دختران از خانه، رابطه ناسالم؛ نبود و یا کمبود محبت است.
“محبت“ از اساسی‌ترین نیازهای انسانی است که کمبود آن اثر مستقیم بر جسم دارد. یکی از راه‌های جلب محبت، همدردی در مشکلات است، اما امروزه در خانواده و جامعه وقتی برای یکی از اعضا مشکلی پیش می‌آید به‌جای همدردی و درک او، اولین اتفاقی که می‌افتد نصیحت و از آن بدتر سرکوفت زدن است.
محبت والدین خصوصاً پدر در روحیه فرزندان و به خصوص دختران نقش مهمی دارد و در صورت کم‌رنگ شدن تأثیرات مخربی را به همراه دارد. برای رشد عاطفی و بلوغ احساسی دختران، محبت پدرانه الزامی بوده و کاملاً تأثیرگذار است.
دخترانی که در خانواده محبت پدر را دریافت کرده‌اند، از لحاظ روانی و عاطفی در سلامت کامل بوده و می‌توانند تصمیمات بهتری را اتخاذ کنند. آنها احساس امنیت و غرور می‌کنند، اعتماد به نفس بیشتری دارند و ترس آنها در آینده کمتر خواهد بود. دخترانی که از کودکی کمبود محبت را تجربه کرده‌اند در واقع تشنگی احساسی داشته و در بزرگ‌سالی مدام سعی در جبران آن با محبت جنس مخالف را دارند.
دختری که پدر مدام از او انتقاد کرده و اعتمادبه‌نفسش را زیر سئوال می‌برد و محبتی به او ندارد، کم‌کم احساس عدم اعتماد به نفس و کم‌بینی می‌کند و در این شرایط به‌صورت ناخودآگاه به سمت برقراری رابطه عاطفی با افرادی کشیده می‌شود که ممکن است از این ضعف او سوءاستفاده کرده و او سعی می‌کند در آن شرایط کمبود محبت را جبران کند.
* راهکارهای افزایش محبت در خانه
ـ همدلی، هم‌فکری، همکاری و مشورت با یکدیگر درباره مسائل مختلف میان اعضای خانواده.
ـ هریک از زوجین دیگری را نزدیک‌ترین و مَحرم‌ترین فرد بداند و او را نیمه وجود حامی و پشتیبان خود تلقی کند.
ـ یادگیری مهارت‌های ارتباطی نظیر احترام به نظرها و عقاید یکدیگر و مشورت کردن.
ـ شناسایی و یافتن راه‌حل در هنگام اختلاف‌نظر یا سوءتفاهم و در صورت لزوم کمک و مشاوره افراد باتجربه.
ـ داشتن صداقت، سعه‌صدر، انصاف و اعتماد متقابل برای رسیدن به امنیت روانی و عاطفی در روابط زناشویی.
ـ توجه به رفتارهای مطلوب همسر به‌گونه‌ای که متوجه شود برایش ارزش قائل هستید.
ـ تشویق، تأیید و بیان نکات مثبت در جمع و تذکر نکات منفی و انتقاد به‌طور مَحرمانه و در تنهایی.
ـ توجه به افکار و خواسته‌های همسر در روابط کلامی، عاطفی و تصمیم‌گیری‌ها.
ـ از همسرتان هدف و علت رفتار مبهمش را بپرسید و با روش مسالمت‌آمیز و خوشبینانه موضوع را مشخص کنید.
ـ خشونت همسرتان را با سکوت پاسخ گویید و در موقعیتی مناسب درباره آن گفتگو کنید.
ـ از خطاهای یکدیگر به‌سرعت بگذرید و آنها را تحمل کنید.
ـ در برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های اجتماعی، اوقات فراغت، دیدوبازدیدهای خانوادگی و نظایر آن با یکدیگر مشورت کنید.
ـ در هر فرصتی با همسر و اعضای خانواده‌تان ارتباط کلامی و عاطفی برقرار کنید.
ـ هر از چندگاهی با همسرتان در فضای محرمانه، محبت‌آمیز و صمیمانه به ارزیابی رفتار و روابط یکدیگر بپردازید.
ـ مسائلی که ذهن یکی از زوجین را به خود مشغول کرده باید به‌صراحت و صادقانه مطرح شود و درستی و نادرستی‌اش مورد بررسی قرار گیرد.
ـ هریک از زوجین باید زمینه‌های بروز سوءتفاهم‌ها و سوءظن‌ها را از بین ببرد و از رفتارهایی که موجب بروز سوءتفاهم و سوءظن می‌شود، خودداری کند.
ـ پرهیز از مسخره کردن، متلک، تحقیر، سرزنش و به رخ کشیدن یکدیگر و گفتن سخنان طعنه‌آمیز و دوپهلو.
ـ آراسته، پاکیزه و جلب‌توجه در برابر همسر و پرهیز از پریشانی و وضع نامرتب.
ـ دقت در انتخاب دوست و برقراری روابط دوستانه و معاشرت‌های خانوادگی با توافق همدیگر.
ـ پرهیز از چشم و هم‌چشمی.
ـ پرهیز از هرگونه رفتار مردسالاری یا زن‌سالاری.
ـ عدم مقایسه همسرتان با زن یا مرد دیگر.
ـ حتی‌المقدور عمل به قول‌هایی که به همسرتان داده‌اید، تا به سلب اعتماد و احساس فریب‌خوردگی نینجامد.
ـ پرهیز از نسبت القاب و زدن برچسب‌های ناگوار و نامطلوب (بدقول، زرنگ، شلخته، کله‌شق، یک‌دنده، لجباز و خودخواه) به یکدیگر.
ـ دادن هدیه هرچند کوچک به مناسبت‌های مختلف به همسرتان.
ـ عدم نگاه آرمان‌گرایانه و شاعرانه در مسئله ازدواج و روابط زناشویی و نیز اجتناب از انتظارت غیرواقعبینانه.
