به گزارش خبرنگار صدای خاوران مهدی سیاح با اشاره به اینکه حرکت جوامع صنعتی به سوی جامعه اطلاعاتی سال‌هاست که آغاز گشته و از اوایل دهه 90 به بعد شتابی فزاینده یافته است؛ به‌گونه‌ای که سرعت این حرکت در کشورهای کمتر توسعه‌یافته به خوبی حس می‌گردد گفت:خوشبختانه ترکیب جوان جمعیتی کشور و نیروی تحصیل‌کرده و در حال تحصیل، به‌خصوص در علوم کامپیوتر، پتانسیل مناسبی در حوزه فناوری اطلاعات فراهم آورده است. لذا برای دستیابی به یک جامعه توسعه‌یافته، نیازمند به‌کارگیری فناوری اطلاعات در عرصه اجتماع می‌باشیم.
وی افزود: امروزه، بسیاری از فعالیت‌های روزمره، از کارهای اداری گرفته تا ارتباطات اجتماعی، به وسیله فناوری اطلاعات و ابزارهای دیجیتال صورت می‌پذیرد.
مدرس کامپیوتر عنوان کرد:این موضوع به خصوص برای بزرگسالان و افرادی که سواد دیجیتال کمتری دارند، چالش‌هایی ایجاد می‌کند به دلیل عدم آشنایی با ابزارها و نرم‌افزارهای موجود، این قشر از جامعه به‌راحتی قادر به بهره‌مندی از اطلاعات و امکانات موجود در اینترنت و فناوری‌های جدید نخواهند بود واین افراد در مقایسه با آن‌هایی که تسلط بیشتری بر کامپیوتر و اینترنت دارند، از دسترسی به منابع اطلاعاتی و فرصت‌های شغلی کمتر بهره‌مند می‌شوند.
سیاح با بیان اینکه عدم آشنایی با کامپیوتر و اینترنت تنها به سطح فردی محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند تأثیرات منفی بر کل جامعه نیز داشته باشد گفت: جامعه‌ای که بخش بزرگی از آن توانایی استفاده از فناوری‌های نوین را نداشته باشد، قادر به رقابت با دیگر جوامع و کشورهای پیشرفته نخواهد بود، این مساله نه تنها به بروز نابرابری‌های اقتصادی منجر می‌شود، بلکه باعث افزایش فاصله دیجیتال و کاهش تعاملات اجتماعی نیز خواهد گردید.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: آموزش کامپیوتر به افراد بزرگسال و کم‌سواد، فرصتی برای ارتقاء سطح سواد دیجیتال و بهره‌مندی از مزایای فناوری اطلاعات است، برنامه‌های آموزشی باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که به نیازها و توانمندی‌های مختلف این افراد پاسخ دهند و یکی از مهارت‌های طراحی شده توسط بنیاد جهانی ICDL برای آن‌هایی که در ابتدای مسیر فراگیری کامپیوتر قرار دارند، Equal Skills است. این برنامه، آموزش مهارت‌های پایه‌ای استفاده از کامپیوتر و اینترنت را هدف قرار داده و به بزرگسالان این امکان را می‌دهد که با سرعت خود به یادگیری بپردازند.
وی افزود: یکی از جنبه‌های مهم در آموزش افراد بزرگسال، ایجاد شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های پشتیبانی است، این شبکه‌ها می‌توانند فرصتی برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و حل مشکلات مشترک ایجاد کنند. همچنین، اشتراک‌گذاری دانسته‌ها و توانمندی‌ها میان اعضای این گروه‌ها، می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و توانایی‌های فردی کمک کند و به‌عنوان مثال، یک گروه آموزشی می‌تواند برای افراد کم‌سواد در یک محله خاص تشکیل شود که در آن، هر فرد به یادگیری و آموزش همدیگر پرداخته و از تجربیات یکدیگر بهره‌مند شوند. این شیوه می‌تواند به نوبه خود به تقویت ارتباطات اجتماعی و کاهش احساس تنهایی و انزوا نیز کمک نماید.
وی عنوان کرد: برای دستیابی به نتایج مثبت و پایدار در آموزش افراد بزرگسال در زمینه کامپیوتر و فناوری اطلاعات، باید به عوامل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نیز توجه ویژه‌ای صورت گیرد. مشارکت نهادهای دولتی، سازمان‌های غیرانتفاعی و بخش خصوصی در این زمینه می‌تواند زمینه‌ساز یک تغییر بنیادین در سطح سواد دیجیتال جامعه باشد.
