برای رفتن به پشت‌بام باید راهروی نسبتاً کم‌عرضی را طی می‌کردم، پس از باز کردن قفل درب آهنی چند اتاقک به چشم می‌خورد که داخل هرکدام از آن‌ها مدل‌های مختلف کبوتر نگهداری می‌شد. از سبز دم‌سفید گرفته تا امری هفت‌رنگ، چپ دم‌سیاه، چپ سبز، کله سفید، پلنگ، هفت‌رنگ دم‌سفید تا سار و… را می‌شد دید.
قیمتی بودن برخی کبوترها موجب شده بود که ساختمان را مجهز به نصب دزدگیر کند، از همان دوران کودکی علاقه خاصی به کبوتربازی دارد خراسانی‌ها به این‌کار “کفتربازی“ می‌گویند، به قول خودش کفتربازی تو خونشه، تمام وقتش با همین کبوترها سپری می‌شود و علاقه خاصی به کار دیگری ندارد.
علی‌آقا درب قفس‌ها را یکی‌یکی باز می‌کند و کبوترها با چشمان ریزودرشت و رنگ‌های مختلف و برخی هم با غرور خاصی قدم‌زنان بیرون می‌آیند، پس از اینکه کلی قربون صدقه‌شان می‌شود آن‌ها را به پرواز در می‌آورد، می‌گوید به‌خوبی زبان این کفترها را می‌داند و با هرکدام که حرف می‌زند نگاهش می‌کنند. معتقد است که کفترها به‌خوبی حرف‌هایش را می‌فهمند و باهوش هستند.
“علی لالوی“ همان‌گونه که امپراتوری کفترهایش روی پشت‌بام را تماشا می‌کند و در دلش به قدرت نهفته میان بال‌وپرهای کفترهایش می‌بالد می‌گوید؛ خیلی وقت‌ها مشکلی مالی داشتم اما همیشه آب و دون کفترها به راه بوده چون عشق که این چیزا سرش نمی‌شه.
او که اکنون دویست کفتر در خانه دارد، گفت: برخلاف الان قدیم تعداد کبوتربازها کمتر از انگشتان یکدست بود که حالا تعدادی از آن‌ها دیگر در بین ما نیستند و تعدادی هم دیگر زیاد توان فعالیت ندارند.
علی‌آقا که از رفتارهای برخی از جوانان که نام کفترداران را خراب کرده‌اند گلایه دارد، افزود: متأسفانه این افراد با سروصدا مدام به ایجاد مزاحمت برای همسایگان می‌پردازند.
او که یکی از کبوتربازهای قدیمی کاشمر است، اظهار کرد: گرچه 68 سال سن دارم اما هنوز نگهداری و تیمار پرنده‌ها برایم لذت‌بخش است.
لالوی با اشاره به اینکه خرج‌های نگهداری کبوترها از جمله دام و داروهای موردنیاز به نسبت گذشته بسیار افزایش‌یافته است، بیان کرد: دوران نوجوانی چون پدرم از کبوتر زیاد خوشش نمی‌آمد بیشتر از 3 تا 4 کبوتر بیشتر نداشتم.
علی‌آقا که پس از ازدواجش تعداد کبوترها را بیشتر و از آن‌ها در باغ خیابان رازی نگهداری و رسیدگی می‌کرد، همان ابتدا به همسرش گفته بود که آن‌ها را بسیار دوست دارد.
هرازگاهی نگاهی به آسمان می‌کند و از چرخش‌های کبوترهایش لذت می‌برد و برایشان سوت می‌زند و دستی تکان می‌دهد، به گفته خودش الان دیگر توانایی زیادی ندارد و فقط دان و نظافت و نگهداری از این کبوترها را انجام می‌دهد. کبوترها را به دو پسرش که همانند خودش وارد دنیای کفتربازها شده‌اند، داده است.
لالوی معتقد است؛ کبوترداری عشق است، وقتی با آن‌ها انس می‌گیری چنان شیفته‌شان می‌شوی که دیگر نمی‌توانی از این عشق سالم و پاک دور شوی و همیشه با تو این عشق همراه است.
وی گفت: مگر می‌شود آدم به پرنده‌ای که وقتی پرواز می‌کند و از پشت‌بام خانه دور می‌شود و دوباره خودش بر می‌گردد انس نگیرد؟ همین وفاداری دارای است که کبوتربازها را شیفته خود می‌کنند.
علی‌آقا ادامه داد: کبوترهایی را دیده و می‌شناسد که مسیرهای بین‌شهری را هم طی می‌کنند و بر می‌گردند یعنی کاملاً (جَلد) هستند، جَلد به معنای شناساندن بام و محل زندگی کبوتر است.
وی افزود: کبوترها جنس‌های خوب و بد دارند، الان کبوترهایی هستند که بیش از10میلیون تومان هم قیمت دارند. اصل و نسب، جوجه‌های اصل و نژاد خوب در قیمت آن‌ها تأثیر دارد.
این کفتردار قدیمی گفت: هر قدر بازی کبوتر و بال زدنش در آسمان محکم‌تر و باصداتر و معلق زدنش بیشتر باشد مطلوب‌تر است و قیمت بیشتری دارد.
لالوی با بیان اینکه همه این مبلغ‌ها بستگی به عشق طرف برای داشتن آن نوع کبوتر است و شاید آن نسل کبوتر را نداشته باشی و خریداری کنیم، گفت: قدیم فقط عشقمان این بود که کفترها را به پرواز در بیاوریم و بر روی خیابان‌های مختلف ساعت‌ها پرواز کنند. حتی در بین مسیر چند دسته کبوتر با هم قاطی می‌شدند اما مجدد جدا شده و بر می‌گشتند.
همه کفترهایش را دوست دارد اما برخی از آن‌ها نورچشمی علی‌آقا هستند و هوایشان را بیشتر دارد، یکی‌یکی مجدد بر روی لبه دیوار می‌نشینند و یکی‌یکی صدای بگومگوی کبوترها بیشتر می‌شود. شاید با هم دعوا می‌کنند یا از پروازشان می‌گویند.
علی‌آقا همان‌گونه که به انتظار آخرین بازمانده پرواز امروز چشم به آسمان دوخته است، گفت: این دوران که تعداد کفترداران زیاد شده بیشتر به دنبال مادیات هستند.
وی بیان کرد: این افراد بیشتر به دنبال جوجه‌گیری و خریدوفروششان از طریق فضای مجازی هستند، از تمام شهرهای کشور همچون اهواز، کردستان، خوزستان، تهران و دیگر شهرها اعلام نیاز یک نوع کبوتر را می‌کنند و برای آن‌ها ارسال می‌شود.
لالوی با بیان اینکه برخی حضوری به جمعه‌بازار از شهرهای نزدیک و اطراف رفته و کبوترهای موردنیاز خود را تأمین می‌کنند، اظهار کرد: عشق برخی به کبوتر به حدی است که برخی رانندگان خودروهای سنگین، کبوترها را همراه خودشان می‌برند.
وی گفت: این رانندگان مکانی را در ماشین خود درست کرده‌اند که همیشه کبوترها همراهشان باشد و به هر شهر که می‌رسند آن‌ها را رها کرده و به پرواز در می‌آورند و دوباره به ماشین بر می‌گردند. این افراد حتی برای لحظه‌ای هم نمی‌توانند از کبوترهایشان جدا شوند.
او که هم‌اکنون ماهیانه بیش از دو میلیون تومان فقط برای دان این 200 کبوتر هزینه می‌کند، گفت: این مبلغ به‌جز هزینه خرید دارو و درمان و دیگر هزینه‌هاست.
وی بیان کرد: قدیم اگر کفتری قاطی کبوترهای دیگر می‌شد آن را به صاحبش بر می‌گرداندیم ولی الان دیگر این‌گونه نیست و اگر کبوتری گم شود دیگر آن را نمی‌بینیم. آن زمان علی بهداد، محمد غلام‌عباس، محمد آخرتی، حسن الغوص، محمود کَل و برادران، کفترداران شهر بودند که کفتر به هوا می‌کردند ولی الان بیش از 10 نفر فقط در اطراف خانه خودم کفتر دارند.
لالوی گفت: نسل دیگری که اکنون مشغول این‍کارشده‌اند با ما فرق دارند و هرکدام یک نوع کفتر را دوست دارند. حتی نوع دوست داشتن من و فرزندانم با یکدیگر فرق دارد. قدیم درآمد بهتر بود و الان با گرانی کفترها و دست زیادشدن درآمد هم افت بیشتری دارد.
وی با اشاره به اینکه کود کبوتر در فصل خاصی از سال مورد استقبال کشاورزان است، گفت: تمام سعی‌ام این بوده که برای همسایگان مشکلی ایجاد نکنم و اعتراضی را هم نداشتم، ولی اکنون کارهای افراد همراه با سروصداست.
این کبوتر دار قدیمی شهر در ادامه گفت: گروهی در تهران داریم که از روی همین خریدوفروش کبوتر و کمک‌هایی که داشتند دیه بیش از 10 زندانی را پرداخت کرده‌اند.
لالوی با بیان اینکه وقتی دو کبوتر را با هم‌جفت می‌کنی نسلی از آن‌ها ایجاد می‌شود که اصلاً گمان نمی‌کنید، گفت: بعضی نسل‌ها نیز هستند که هر کار می‌کنی همانند پدر و مادرش جوجه به دنیا بیاورد اما این‌گونه نمی‌شود.
وی افزود: الان دیگر کسی را اجازه نمی‌دهم برای دیدن کبوترها بیاید، یکی از دوستانم که از مشهد آمده و فیلم گرفته بود چند شب بعد پس از پخش در فضای مجازی دزد اومده بود، خوشبختانه چون دزدگیر به صدا درآمد نتوانست کاری کند.
علی‌آقا کم‌کم کفترها را به قفس بر می‌گرداند و پس از بررسی وضعیت آبودانشان درب را قفل می‌کند و همچنان صدای بگومگوی کفترها به گوش می‌رسد.
