با اوج گرفتن دوباره بیماری کرونا، وضعیت نابسامان بهداشتی و اقتصادی کشور بیش هر زمان دیگری رخ می‌نماید. افزایش مرگ‌ومیرهای ناشی از کرونا، آرامش خانواده‌ها را گرفته است. وقتی با مردم صحبت می‌کنی دغدغه اصلی آنها ریشه‌کن شدن بیماری و جان به در بردن از این مهلکه است! حق هم دارند، دنیایی که مدعی کشف و سفر به سیارات دور است، همه آنها اعم از مدعیان علوم قدیم و جدید و ماوراءالطبیعه در مقابل آن ناتوان و درمانده شده‌اند. شاید این بلا باید نازل می‌شد تا یک‌بار دیگر همه در برابر قدرت لایزال الهی تسلیم شوند! انسان‌هایی که با غرور و تکبر و با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی، بشریت را تهدید می‌کنند، اکنون هیمنه قدرتشان درهم شکسته شده است. باشد که یک‌بار دیگر این آیه کریمه “يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ” انسان را به خود بازگرداند و دست از شقاوت و نسل‌کشی بردارد.
کشور ما هم همانند سایر کشورها درگیر این بلای سیاه شده است و مردم علاوه بر تحمل رنج ناشی از آن، باید رنج گرانی، فساد، اعتیاد، ارتشاء، دزدی، بیکاری و هزاران درد دیگر را نیز تحمل کنند که می‌کنند! اما گاهی اظهارات و نسخه‌های مسئولان مملکت بیشتر نمک بر زخم آنها می‌پاشد. آدرس‌های غلط برای کم‌رنگ جلوه دادن سوءمدیریت، دردی درمان نخواهد کرد و این شیوه حکمرانی متأسفانه عاقبت خوبی نخواهد داشت! در همین راستا صداوسیمای کشورمان نیز هرروز تا میزان کشته‌ها و مبتلایان آمریکا و اروپا به کرونا را بدون در نظر گرفتن میزان جمعیت آنها اعلام نکند، به سراغ آمار مرگ‌ومیر کشور خودمان نمی‌رود! البته این رفتارها ریشه در آموخته‌های کودکی دارد که وقتی در مدرسه نمره کم می‌آورده‌اند، قبل از اینکه عملکرد خودشان را توجیه کنند اسامی تجدیدی‌ها و مردودی‌های کلاس را برای پدر و مادرشان ردیف می‌کرده‌اند!
در ارتباط با همین آدرس‌های غلط و پس از آقای روحانی ریاست محترم جمهوری که خواستار لعن کاخ سفید برای حل مشکلات کشور شد که خدا را شکر و علیرغم میل خیلی‌ها در داخل، مستجاب گردید! اخیرا ریاست‌محترم مجلس نیز با نطق خویش و دادن آدرس غلط، فضای رسانه‌ای را تحت تأثیر قرار داده که پرداختن به آن خالی از لطف نخواهد بود. ایشان نیز بدون ذکر نام، همانند قاطبه آن سخن ریاست محترم جمهور را غلط دانستند و فرمودند: “به مردم آدرس غلط ندهید، مهم‌ترین ریشه مشکلات کشور سوءمدیریت، استفاده نکردن از ظرفیت‌های عظیم داخلی، دست روی دست گذاشتن و ناهماهنگی میان نهاد‌های سیاست‌گذار و مجری است و همین سوءمدیریت‌هاست که باعث عدم برقراری مناسب تجاری با کشورهای همسایه و منطقه و کشورهای دنیا مخصوصاً کشورهای آسیا و اوراسیا شده است.” ایشان در ادامه افزودند: “عمیقاً باور داریم که زندگی و معیشت مردم را نمی‌توان و نباید به پیروی از شکست یا پیروزی کسی در کاخ سفید گره زد. این تصمیمات ماست که مستقل از این رفتن‌ها و آمدن‌ها پایه‌های اصلی اقتصاد ما را می‌سازد. قدرت ما را در این عرصه مشخص می‌کند.”
در نگاه اول فرمایشاتی بسیار زیبا، متین و مدبرانه است اما همان‌طور که آدرس آقای روحانی غلط بود، این سخنان نیز شبهه‌ناک است! یک تفاوت فاحش بین آدرس غلط آقای روحانی و ایشان وجود دارد که نخبگان سیاسی و اجتماعی به‌خوبی درک کردند که روحانی از روی غرض آدرس می‌دهد چون نمی‌تواند و یا به صلاح نمی‌داند با این اوضاع کرونا و مشکلات پیش روی دولت، با آدرس درست، چالشی بزرگ برای کشور درست کند. اما بر سخنان ریاست محترم مجلس نقد فراوان می‌توان نوشت.
هیچ‌کس منکر استقلال کشور و دفاع از آن نیست و رابطه سیاسی و اقتصادی نیز مفاهیمی تعریف شده با چارچوبی مشخص در قانون اساسی است که به غیر ارتباط با رژیم اشغالگر، با سایر کشورها منع قانونی وجود ندارد. اما نکته اصلی که آقای رئیس به آن اشاره نکردند این است که مگر در همین سال‌ها ایران با کشورهای همسایه در آسیا و اوراسیا رابطه تجاری و سیاسی نداشته است؟ مگر رابطه کشور ما با عراق و چین از حد برادرخواندگی سیاسی نیز فراتر نرفته است؟ مگر ایران در مقابل خسارت صدها میلیارد دلاری ناشی از جنگ هشت‌ساله سکوت نکرده است؟ مگر میلیاردها دلار پول تجار و صادرکنندگان ما در کنار مطالبات دولت در این کشورهای دوست بلوکه نشده؟ چین و کره جنوبی و عراق که دست‌نشانده آمریکا و عامل استکبار نیستند، چه منع قانونی برای تبادلات ارزی وجود دارد که مطالباتمان را نمی‌دهند؟ کسی نمی‌خواهد واگنش را به لکوموتیو دیگران گره بزند، ولی در دنیای گره‌خورده کنونی، شما که قدرت دارید چرا دست روی دست گذاشته‌اید؟ مگر نه اینکه عدم تصویب قوانین پول‌شویی و پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی کشور، ما را از منابع ارزی خودمان محروم کرده است؟ اگر این نوع سخن گفتن آدرس غلط دادن نیست پس چیست؟ کدام دانشجوی ترم اول اقتصاد است که نداند؟!
افزایش قدرت پول ملی و رشد اقتصادی کشور پس از برجام آغاز شد و مشکلات عظیم اقتصادی پس از خروج آمریکا از برجام به وجود آمد! به‌راستی اجرای برجام به استقلال ملی ما لطمه زده بود یا فرصتی برای تقویت آن بود؟ اگر برجام بد است چرا شما پس از رسیدن به ریاست مجلس انقلابی که اکثریت قاطع همفکرانتان در رقابت‌های انتخاباتی مثلاً آزاد بر کرسی‌های آن تکیه زده‌اند، از ته‌مانده‌اش خارج نمی‌شوید؟ به‌راستی کدام طرح مطالعه شده را برای کاهش مشکلات مردم به نتیجه رسانده‌اید؟! شما و مجلسیان انقلابی نمی‌دانستید که طرح “پرداخت یارانه کالا ” با آن بار مالی سنگین در شورای نگهبان رد می‌شود؟ به‌راستی به مشکلات اقتصادی و بازگشت فشارهای ناشی از اجرای آن بر گرده مردم مستضعف آگاه نبودید؟! مگر سران قوا در هنگام افزایش نرخ بنزین قول ندادند اجازه گرانی سایر کالاها را به بهانه افزایش قیمت بنزین نمی‌دهند؟ واقعاً نمی‌بینید آن تصمیم چه بلایی به سر ملت آورده؟ چه کسی است که نداند اگر اقتصاد ما تحریم نباشد بابک زنجانی‌ها به وجود نمی‌آیند! قاضی منصوری‌ها فاسد نمی‌شوند! سرمایه بانک‌ها غارت نمی‌شود! نماینده مجلس رشوه بگیر و کارچاق‌کن و زندانی نمی‌شود! و فشارهای ناشی از گرانی و تورم کشور را تا لبه پرتگاه نمی‌برد! آقای رئیس مگر تصمیمات کلان اقتصادی کشور در شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا که شما هم عضو آن هستید گرفته نمی‌شود؟ پس چرا یک نفر مسئول این‌همه ناهماهنگی و سیاست‌گذاری باشد؟ چرا شما دست روی دست گذاشته‌اید و طرحی برای کاهش مشکلات مردم ارائه نمی‌کنید؟ آیا وضعیت بیمارستان‌ها و خستگی کادر درمان را نمی‌بینید؟ چرا برای استخدام نیرو در این بخش تلاشی ویژه و فوری نمی‌کنید؟ اگر از صندوق توسعه ملی برای جبران بدهی بانک‌ها می‌توان مجوز گرفت آیا برای تأمین هزینه استخدام کادر درمان نمی‌توان مجوز گرفت؟ واقعاً خروج پرستاران برای کار در کشورهای همسایه را رصد نمی‌کنید؟ به‌راستی به‌جای مطالعه و کمک گرفتن از نخبگان برای کاهش مشکلات معیشتی مردم، اعتصاب غذا یک ترفند برای فریب افکاری عمومی نیست؟ از نظر مردم، مشکلات کشور یک مسئول ندارد همه شما مسئول هستید و باید در پیشگاه الهی پاسخگو باشید.
آری شما و همه‌کسانی که فقط رئیس دولت را مقصر مشکلات کشور می‌دانند آدرس غلط به مردم می‌دهند و تا ساختار حکومت‌داری را اصلاح نکنید، تفاوتی بین محمود و حسن و باقر نخواهد بود و با این سخنان به قول شاعر:
گیرم که خلق را به طریقی فریفتی
با دست انتقام الهی چه می‌کنی
