در واپسین روزهای اولین فصل سال، برای دومین بار، مردم کاشمر شاهد برگزاری کنسرت موسیقی “پرواز همای“ بودند. این خواننده موسیقی سنتی ایرانی همراه با گروه خود، که مجموعه‌ای از نوازندگان ساز هستند، به اجرای کنسرت پرداخت و تجربه‌ای فراتر از شنیدن آهنگ را برای حاضران به ارمغان آورد؛ شور و هیجان به اوج رسید و حس یکپارچگی و ارتباط را در میان حضار ایجاد کرد، حتی وقتی در شب اول، اجرای برنامه با تأخیر تقریباً یک‌ساعته به دلیل قطع برق سالن، همراه شد یا وقتی در قسمت پایانی کنسرت همان شب، بازهم برق قطع شد و سالن در تاریکی فرو رفت، با صبوری و آرامش حاضران و تماشاچیان مشکل رفع شد، جالب اینکه این تأخیر و توقف هم از حال خوب مردم کم نکرد.
کاش آن‌هایی که در این شهر عمداً یا سهواً دوست ندارند از این دست برنامه‌ها اجرا شود و دور هم می‌نشینند و نسخه می‌پیچند که برگزاری دو سه تا کنسرت موسیقی برای کاشمری‌ها کافی است، می‌فهمیدند؛ وقتی یک گروه یا خواننده محبوب روی صحنه می‌آید، چگونه انرژی جمعیت با ریتم موسیقی هماهنگ می‌شود و این هم‌افزایی باعث عمیق‌تر و قوی‌تر احساسات شنونده می‌شود.
کاش آن‌ها که دنبال بهانه‌اند و بدشان نمی‌آید با تعطیلی برخی فعالیت‌های فرهنگی و هنر، شهر را در سکوت ببرند و مردم شهر را دل‌مرده و مأیوس، می‌دیدند نورپردازی، دکور صحنه و تعامل هنرمندان با تماشاگران، تجربه‌ای چندحسی به وجود آورد و موسیقی را از یک صدای صرف به یک اتفاق زنده تبدیل کرد. لحظاتی که همگی حاضران، با هم یک آهنگ را همخوانی کردند یا زمانی که یک قطعه احساسی قلب‌ها را لمس کرد و جزو خاطرات ماندگار این کنسرت محسوب شد.
به گمانم، حضور در این کنسرت، حال آدم‌های شرکت‌کننده را خوب کرد، از موسیقی الهام‌بخش گرفته تا حس جمعی و آزادی‌ای که از غرق شدن در لحظه ناشی می‌شد. آن لحظات، همچون یک ماجراجویی در دنیای احساسات بود و چه‌بسا تأثیر عمیقی بر روحیه افراد داشت، زیرا آن‌ها یک تجربه چندحسی ایجاد کردند که موجب شادی، هیجان و حتی آرامش شد. به گواه صاحب‌نظران، وقتی افراد در یک فضای پرانرژی قرار می‌گیرند و موسیقی زنده را با جمعی تجربه می‌کنند، احساس همبستگی و ارتباط تقویت می‌شود.
کاش آن‌ها که معمولاً کارشان خط‌ونشان کشیدن برای هنرمندان و حامیان آن‌هاست؛ می‌دانستند ریتم‌های پرجنب‌وجوش موسیقی می‌تواند سطح انرژی و حال خوب را بالا ببرد و موسیقی احساسی یا آرام ممکن است حس نوستالژی، تسکین یا حتی اشک شادی را به همراه داشته باشد، اگرچه تأثیر یک کنسرت بستگی به نوع موسیقی، ارتباط با هنرمند و حال و هوای فرد دارد، اما در بیشتر موارد، خاطره‌ای ماندگار و احساسی مثبت برجای می‌گذارد.
کاش آن‌ها که با گرفتن عکس‌های یواشکی و گذاشتن روی میز مدیران، در پی تعطیلی فلان برنامه هنری و یافتن بهانه‌های بنی‌اسرائیلی هستند، به چشم جان می‌دیدند حضور در این کنسرت به افراد فرصت داد؛ تا از دغدغه‌های روزمره فاصله بگیرند و خود را غرق در لحظه کنند زیرا برای برخی، کنسرت‌ها یک‌راه عالی برای تخلیه هیجانی است و برای برخی فرصتی است برای کسب الهام و انگیزه.
همه این موارد را جز به‌جز برایتان بازگو کردم تا با خداقوت گفتن به عزیزان دست‌اندرکار برگزاری کنسرت در شهر این نکته را یادآوری کنم که می‌شود در همه 12 ماه سال این‌چنین برنامه‌هایی در شهر داشت و نباید از برگزاری کنسرت موسیقی سنتی، پاپ و حتی موسیقی محلی و مقامی و سایر برنامه‌های شادی‌آفرین غافل شد. شهر و مردمانش به چنین برنامه‌هایی نیاز دارد و آنان با ظرفیت بالای خود نشان دادند که باید از این دست برنامه‌ها بیشتر برگزار شود، البته مسئولان هم باید متناسب با مطالبات مردم، ظرفیت خود را بالا ببرند. هرچند پیش از اجرای هر برنامه‌ای، کاش درباره تأمین برخی زیرساخت‌های موردنیاز در سالن مجتمع سرو همت شود تا شاهد بروز مشکلاتی همچون قطعی برق و افت ولتاژ و سایر مشکلات فنی و… برای اجرای برنامه‌های مختلف نباشیم.
