به قلم زهره احمدی ـ مدیرمسئول
پاسخ اين پرسش را از همه مسئولان و متوليان امر خواستاريم كه چرا در ايجاد شادی و نشاط در جامعه، غفلت می‌کنند؟ و چرا در اين شهر شادي‌ها «كم‌رنگ» است؟ بزرگ‌ترين اعياد مسلمين و میلاد ائمه را سپري می‌کنیم، اما در این شهر آن‌چنان‌که باید و شاید اين اعياد، شادابي و نشاط براي جامعه به ارمغان نمی‌آورد!
شهرداري و شوراي شهر شاید به‌عنوان تنها نهادی که با نصب بنر و نهایت نورافشانی اين اعياد را گرامی می‌دارد و نهایت يكي دو برنامه در قالب سخنراني و مولودي‌خواني و… سهم مردم كاشمر از جشن‌هاي مذهبي می‌باشد.
واقعيت اين است؛ در اغلب مناسبت‌ها و اعياد مذهبي كار زیادی براي ايجاد شادابي جامعه در این شهر انجام نمي‌شود تا از فرارسيدن اين اعياد گُل از گُل مردمِ مسلمان اين شهر بشكفد و با تغيير در برنامه‌هاي معمول زندگي‌شان از دل‌تنگی به خوشحالي و از افسردگي این روزها که مشکلات اقتصادی به سرشان آورده، به شادابي برسند.
در حقيقت براي بازگرداندن نشاط ازدست‌رفته و پايان دادن به روزمره‌گي‌ها و بي‌تفاوتي‌ها، متوليان امور فرهنگي بيش از هر كس ديگري مسئوليت دارند تا با درك شرايط مردم، به جامعه نشاط و عزت‌نفس ببخشند تا با رشد شخصيتي افراد، آنان تجربه‌هايي فرح‌انگيز كسب نمايند و انسان‌هايي مولد و بانشاط در شهر فعاليت كنند.
در واقع عنصر مهم گم‌شده در ميان جماعت اين ديار، «شادي و نشاط» است، حال آن‌كه مي‌توانيم با استفاده از فرصت جشن‌ها و اعياد، روحيه بهتري پيدا كنيم و كمترين دل‌خوشي‌ها را به مردم هديه نماييم. چراغاني خيابان‌ها و معابر اصلي، البته به سبکی نو، نواختن موسيقي سنتي شاد و زنده در پارك‌ها و فضاهاي عمومي، برپايي جُنگ و مراسم شاد، برنامه‌هاي متنوع ديگر توسط هيئت‌هاي مذهبي و… همه و همه مي‌تواند به ماندگاري بيشتر مناسبت‌هاي شاد مذهبي كمك كند، علاوه بر آن‌كه در كنار برپايي چنين مراسمي مي‌توان بر بصيرت و آگاهي افراد نسبت به وقايع تاريخي اين مناسبت‌ها افزود؛ اما دريغ و صدافسوس كه در اغلب اوقات، فرصت‌سوزي کرده و از برپايي مراسم شاد و بانشاط در اعيادی که می‌گذرد، غفلت مي‌ورزيم.
هيچ‌كدام از نهادهاي مسئول هم‌چون اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي، سازمان تبليغات اسلامي، شوراي فرهنگ‌عمومي، براي برپايي مراسمي ويژه به خود زحمتي نمی‌دهند و انگار «در برپايي مراسم جشن‌های ويژه همه مسئولین خواب می‌مانند»، گرچه اين كم‌رنگ بودن مراسم شادي و جشن به همين اعیاد خلاصه نمي‌شود، زيرا شهر ما و مسئولان آن‌همواره در برپايي مراسم شاد دچار نقص بوده‌اند، دهه كرامت، را در پیش داریم و جز چراغاني برخي خيابان‌هاي شهر آن‌هم توسط چند هيئت‌مذهبي اتفاق خاص ديگري نمی‌افتد.
در واقع، همين غفلت‌ها را كرده‌ايم كه متأسفانه اين روزها در سايه بي‌توجهي مسئولان به زيرساخت‌هاي فرهنگي در برپايي جشن‌ها و اعياد مذهبي، خبرهايي از مراسم‌های مختلط در باغویلاها و عروسی‌ها و… در شهرمان مي‌شنويم. اين در حالي است كه با توجه به مذهبي بودن شهر براي آيين عزاداري و مناسبت‌هاي تعزيه و سوگواري از نصب پارچه سياه و مراسم روضه‌خواني و… گرفته تا برپايي سوگواره تعزيه با برنامه‌ريزي‌هاي لازم از هفته‌ها قبل و جمع‌آوري نذورات مردم در برپايي مجالس عزاداري و… سنگ تمام مي‌گذاريم.
از همين‌روست كه اغلب شهروندان معتقدند اين شهر، شهري غم‌زده است و در آن شادي‌ها زودگذر و غم‌ها پايدارند، حال آن‌كه براي تغيير چنين باورهايي، شوراي‌فرهنگ‌عمومي بايد آستين همت بالا بزند و جهت ايجاد نشاط و شادابي در شهر تنگ‌نظری‌ها و بهانه‌گیری‌ها را کنار گذاشته و تلاش نماید. در واقع پيش از آن‌كه چنين استنباط شود اغلب متوليان فرهنگي شهر، اهل انجام كار فرهنگي نيستند؛ لازم است قبل از شروع ماه‌های محرم و صفر که در این شهر سوگواري ويژه اين ايام باشكوه خاصي برگزار مي‌شود و مردم خالصانه و باافتخار ارادت خود را به اهل‌بیت نشان مي‌دهند و در مصائب آنان عزادار مي‌کنند، دست‌اندركاران و متوليان فرهنگي برنامه‌ريزي‌هاي لازم را انجام دهند و با چراغاني و آذين‌بندي شهر، نورافشاني و برپايي مراسم شاد در امامزاده‌ها و بقاع متبركه و… به بهانه‌های مختلف شادابي و نشاط را به مردم كه دل‌مُردگي در ميان اغلب آنان رايج است، هديه نمايند و از فرصت‌هاي شادي‌آفرين براي جامعه غفلت نكنند.
