مدیران ارشد دولتی که تازه از مشکلات تصویب بودجه و توافق بر سر نرخ افزایش حقوق و دستمزد کارگران و کارمندان و نارضایتی‌های مرتبط با آن فارغ شده بودند و قصد دید و بازدید از بستگان خود را که اتفاقاً برخی از آن‌ها در دیار غربت هستند را داشتند، به ناگاه با غرش ابرهای بهاری و نزولات آسمانی که باید رحمت الهی باشد فراخوان شدند و درحالی‌که مردم در حال سفرهای نوروزی بودند از سوی نظام طبیعت مورد خشم قرار گرفته و در چند روز بیش از نیمی از کشور با حمله همه‌جانبه آب‌های خروشان مواجه شدند و سیلابی که دامن شمال، غرب و جنوب کشور را گرفته بود به مرکز و شرق کشور رسید.
گویا این رحمت الهی قرار است نه تنها به مسئولان نظام که به همه مردم ایران درس عبرت بدهد. درسی که برای نسل‌های کنونی در آینده تجربه‌ای به‌یادماندنی باشد. درس‌هایی که به برخی خرافات نیز پایان می‌دهد و راه مقابله با حوادث نظام طبیعت را تصمیمات علمی و عقلی می‌داند. خداوندی که انسان را به‌عنوان اشرف مخلوقات بر می‌گزیند و وجه تمایز او را عقل و اراده می‌داند بنا دارد به او درس زندگی بیاموزد. کشوری که سال‌هاست از خشک‌سالی رنج می‌برد و مسئولان آن همواره نگران بروز زلزله‌های طبیعی و سیاسی در آن بوده‌اند اینبار از بارش رحمت الهی غافلگیر شده‌اند. سیلابی که به دنبال بارش‌های اخیر به راه افتاد و هزاران نفر را بی‌خانمان کرد، هزاران میلیارد ریال خسارت نیز به زیرساخت‌های کشور وارد کرد که باید از منابع ملی و به فوریت بازسازی شود.
هرچند منافع طبیعی آن، از جمله ذخیره میلیاردها مترمکعب آب در پشت سدها و زنده شدن تالاب‌ها فعلاً با دلار و ریال قابل ارزش‌گذاری نیست، ارزش سدهای احداثی توسط سردار سازندگی هم در پیشگیری از وقوع فاجعه‌های انسانی در سیل اخیر نیز قابل قیمت‌گذاری نیستند.
فقط خدا کند کسانی که چشم‌های خود را بر واقعیت‌ها می‌بندند و دهان خود را باز می‌کنند از این رخداد تاریخی درس گرفته باشند.
سال‌هاست حافظان و عالمان محیط‌زیست از دست رانت‌خواران حکومتی در تخریب جنگل‌ها و مراتع و ساخت‌وسازهای غیرمجاز گریبان پاره می‌کنند و کسی به فریادشان نمی‌رسد، اما گویا این بار نظام طبیعت خودش آستین بالازده و حداقل حریم رودهایش را مشخص می‌کند اما مثل همیشه چوبش را باید مردم عادی و کشاورزان زحمت‌کش بخورند که برای کاهش خسارات انسانی سیلاب‌ها به‌طرف دشت‌ها که زمین‌های کشاورزی آن‌ها هستند هدایت می‌شوند.
اما از منافع سیل اخیر که باز با ریال و دلار قابل ارزش‌گذاری نیست ایجاد وحدت و همدلی بین مردم و مسئولان و تمامی ارکان نظام با ملت است. سپاه و ارتش در کنار نیروهای مردمی خاطرات روزهای اول انقلاب را تداعی می‌کند.
رابطه‌ای که تحت تأثیر عملکرد برخی اشخاص در درون نهادهای انقلابی داشت به پاشنه آشیل نظام تبدیل می‌شد و اکنون همه به‌عنوان پشتیبانان دولت و نظام در حال خدمت‌رسانی به آسیب‌دیدگان هستند، کاری که قطعاً دولت به‌تنهایی از عهده آن بر نمی‌آید. اما یک نگرانی عمده وجود دارد، این سیلاب‌ها فروکش می‌کند و به‌اصطلاح آب‌ها از آسیاب می‌افتد و هر کس به‌سوی کار خودش می‌رود و مردم می‌مانند با دولتی که مسئول است و قول داده همه خسارت‌ها را جبران کند! دولتی که قرار است در روزهای آینده شدت تحریم‌ها و کاهش فروش نفت و به دنبال آن کاهش درآمد را نیز پیشرو داشته باشد. دولتی که هم از سوی قدرت‌طلبان و منفعت‌طلبان داخلی تحت‌فشار است و هم از سوی نظام‌های سلطه آمریکایی و اروپایی!
نظامی که باید دستاوردهای خود را در بیرون از مرزها مانند سوریه، لبنان، عراق، یمن و حتی ونزوئلا حفظ کند و از طرفی باید بر مشکلات تورم و گرانی و افزایش بی‌رویه نرخ ارز و مطالبات کارگری و کارمندی و مشکلات صنعت و کشاورزی که به خاطر تعطیلات و سیل مسکوت مانده بود نیز در ماه‌های آتی رسیدگی کند و هم‌زمان به بازسازی خسارت‌های ناشی از سیل نیز بپردازد! اگر اضافه کنیم عدم همراهی دولت را در تصویب لوایح چهارگانه و پیامدهای ناشی از آن در خصوص تبادلات تجاری که بنا به گفته مسئولین به علت همین تحریم‌ها حتی یک دلار از کمک‌های خارجی هم‌وطنان به دست سازمان‌های مربوطه مثل هلال‌احمر نرسیده، آنگاه خواهیم پذیرفت مشکلاتی که دولت پیشرو دارد چنانچه درست مدیریت نشود آسیب‌هایی را متوجه کشور خواهد کرد که به‌مراتب از سیل اخیر بیشتر خواهد بود.
دولت بهتر از هرکسی می‌داند؛ منابع درآمدی او در امسال کفاف هزینه‌های جاری کشور را نمی‌کند چه رسد به جبران خسارت‌هایی که قول‌هایش را به مردم سیل‌زده داده‌اند و انصافاً هم باید بیش از آن نسبت به جبرانش اقدام کنند و برای تأمین مالی آن فقط برداشت از صندوق توسعه ملی می‌ماند که چه به درخواست دولت باشد یا طرح و پیشنهاد مجلس نهایتاً اجازه رهبری را برابر قانون نیاز دارد و اینکه وضعیت صندوق چگونه باشد و برنامه‌ریزی برای مقابله با تحریم‌های درازمدت آمریکا نیز چگونه تدبیر شود در ماه‌های آینده مشخص خواهد شد؛ ماه‌هایی که با در پیش داشتن انتخابات مجلس و مطالبات سیاسی بر زمین‌مانده و قول‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری از برجام گرفته تا پایان دادن به حصر و دخالت نظامیان در سیاست و اقتصاد می‌تواند بهانه خوبی برای منتقدان دولت باشد. عبور از همه این بلایا و بحران‌هایی که چهل سال است جمهوری‌اسلامی با آن مواجه است فقط در سایه وحدت و همدلی و درک کلان منافع ملت و کشور به دور از هیجانات سیاسی و حزبی میسر است و عدم توجه و تدبیر به‌موقع ملت و کشور را با معضلاتی مواجه خواهد کرد که برخی از آن به‌عنوان فتنه 98 یاد کرده‌اند.
پس از هم‌اکنون ارکان تصمیم‌ساز نظام با تدبیر به یاری دولت برای رفع مشکلات ملت بشتابند تا جلو فتنه عظیم را بگیرند؛ به‌هرحال همیشه احتمال توطئه بر علیه نظام وجود دارد پس مراقبت کنید که اعتماد عمومی به‌نظام و دولت حفظ شده و در آینده مردم درمانده را به فتنه‌گری محکوم نکنند.!!
