بیست و ششمین سالگرد انتشار «آوای‌کاشمر»را به فال نیک می‌گیریم و خرسند از این هستیم که با همه فراز و فرودها توانستیم در فضای مطبوعاتی دیارمان، حضوری فعال، با کیفیت و تأثیرگذار در عرصه اطلاع‌رسانی و خبردهی داشته باشیم. به ویژه در شرایطی که تعداد نشریات محلی منطقه زیاد شده است. هرچند تا الان این شهرستان همچنان سه نشریه دارای رتبه دارد و الباقی نشریات به طور نامنظم منتشر می‌شوند و بدون ظریب کیفی فعالیت رسمی و اصلی خود را در کاشمر ادامه می‌دهند! البته ما این کثرت را فی‌نفسه اتفاق خوشایندی می‌دانیم که باعث می‌شود، همه صداها به گوش مسئولان برسد و فضا رقابتی‌تر گردد؛ چه بسا مزیت فضای رقابتی این است که برای ماندن باید سخت‌کوش بود و خوش‌قریحه، و این سخت‌کوشی و خوش‌قریحه‌گی به افزایش کیفیت روزنامه‌نگاری بدل می‌شود. اما این همه ماجرا نیست بلکه گاه فعالیت برخی نشریات منجر به یک رقابت ناسالم شده و مطبوعات محلی با چنین رقابتی گرفتار مشکلات اقتصادی می‌شوند و گاه تعدادی که در واقع بازاریاب‌های نابلدِ تبلیغاتی هستند؛ در کسوت خبرنگار، خود را به جامعه مطبوعاتی تحمیل کرده و با این پوشش مشغول فعالیت می‌شوند؛ هرچند برخی از آن‌ها هم بعد از مدتی این عرصه را ترک می‌کنند که البته کمترین نتیجه‌ای که از این فعل و انفعال حاصل می‌شود، آن‌است که مخاطبان را به مطبوعات منطقه بی‌اعتماد می‌سازد.
در هرحال روزنامه‌نگاری در این دیار همچون سایر نقاط کشور، شغل پر رنج و دردسری است که از آفت‌ها ایمن نمی‌تواند باشد. باری آنچه هراس‌انگیز است این‌که در برابر این همه تکثر و تنوع در عرصه مطبوعات و فضای رقابتی، گاها شاهد حضور افراد پخته و با تجربه و تربیت شده برای این عرصه هستیم اگرچه حیات حرفه‌ای و مقبولیت هر نشریه‌ای به میزان نیروهای کار بلد و کیفیت انتشار مطالب آن بستگی دارد اما متأسفانه امروز شاهد فعالیت نشریاتی هستیم که با کمترین پشتوانه‌ای از نیروهای فوقالذکر، پا به عرصه گذاردند و همین نقیصه اساسی باعث شده این نشریات، جایگاه و قدرت تأثیرگذاری مناسبی در جامعه و میان مردم نداشته باشند. مضاف بر این اغلب می‌بینیم در جلسات با چهره‌های جدیدی با عنوان خبرنگار مواجه می‌شویم. شاید همین بدون متولی بودن عرصه مطبوعات این شهر است که باعث می‌شود؛ افرادی فاقد هویت خبرنگاری میکروفون به دست شوند و به سراغ مدیران ادارات بروند و وقتی با پاسخ منفی برای انجام مصاحبه مواجه می‌شوند به برکت فعالیت درگاه‌های خبری الکترونیکی که این روزها بدجوری گردانندگان آن‌ها باور کرده‌اند می‌توانند خود را به عنوان خبرنگار یک رسانه معرفی کنند و البته در جلسات، بی‌دردسر حضور می‌یابند و کسی هم از آن‌ها کارت شناسایی و… نمی‌خواهد؛ برای مسئولان خط‌ونشان می‌کشند. حتی گاه دیده‌شده تعداد خبرنگاران و عکاسان در برخی جلسات از تعداد نشریات و خبرگزاری‌های رسمی فعال در شهرستان بیشتر است و انگار هنوز آقای فرماندار خسته نشده‌اند از این‌که هر روز در جلسات با چهره‌های جدیدی به عنوان خبرنگار فلان وبلاگ، نشریه و… روبرو شوند و با دوربین به دست‌هایی مواجه باشند که نهایت عکسهایشان در برخی کانال‌های داخلی منتشر می‌شود. لذا از فرماندار شهرستان انتظار می‌رود؛ با حساسیت و کنترل لازم همان‌طور که در جلسات میزبان رؤسای ادارات هستند، فقط به خبرنگاران دارای شناسنامه و هویت کاری اجازه حضور دهند.
چه‌بسا همان‌طور که روزنامه‌نگاری مکتوب دارای قواعد خاص خود است امروزه روزنامه‌نگاری الکترونیک هم از قواعدی پیروی می‌کند و این‌گونه نیست که هر کسی در جلسه‌ای حضور یافت و با گوشی تلفن خود عکسی را گرفت و شرح عکسی بر آن نوشت و به کانال‌های تلگرامی که عضو است فرستاد؛ مطلب ارسالی‌اش خبر محسوب شود. در واقع فضای مجازی هم مانند یک سایت خبری، خبرگزاری، روزنامه یا رادیو و تلویزیون به‌عنوان یک رسانه می‌تواند در ردیف انتشار اخبار قرار بگیرد اما گویی خیلی‌ها دوست دارند در متن اخبار و اتفاقات روز بوده و حتی دستی هم بر آتش داشته باشند، اما انگار لازم نیست اطلاعی نسبت به اصول خبرنگاری و خبرنویسی داشته باشند و بی‌توجه به اصول حرفه‌ای خبرنگاری و ویرایش و گرافیک ارسال خبر، هر طور بخواهند با هر ادبیاتی اخبار را ارسال کنند. البته در اینجا مجالی برای بیان اصول و قواعد «روزنامه‌نگاری نرم» نیست اما به فعالان حوزه رسانه در شهرستان که مدعی کار خبر و علاقه‌مند به ارائه اخبار در گروه‌های تلگرامی هستند، پیشنهاد می‌شود؛ قواعد و مقررات ارسال اخبار و روزنامه‌نگاری الکترونیکی را فراگیرند تا کم‌کم فرهنگ خبررسانی در فضای مجازی نیز در منطقه شکل گیرد.
القصه! آوای‌کاشمر، از جمله اولین‌های عرصه مطبوعات دیار ترشیز، همواره برای ماندن بهتر و با کیفیت‌تر و موردپسند و خواست مردم به‌رغم همه فراز و فرودها و توهین‌ها و بدجنسی‌ها ی عده‌ای معلوم‌الحال که سال‌هاست تلاش می‌کند برای این نشریه مشکلی پیش بیاید، و گاها شاهدیم خودشان بدون مجوز در حال فعالیت گسترده فرهنگی هستند و در امنیت کامل به کارشان ادامه می‌دهند. امید که انتشار هزارمین شماره آوای کاشمر و تولد صدسالگی‌اش را جشن بگیریم.
