در این هشت‌روز هفته، میان همه تلخی‌های غم نان و پرواز دلار و سایه شوم جنگ در نقاط مختلف این کره خاکی، برد شیرین تیم ملی فوتبال ایران در مقابل ژاپن، کام مردم کشورمان را حلاوت بخشید اما تا به خود آمدیم دیدیم هیچ‌کدام از افراد و تشکل‌های مدعی عدالت‌خواهی و مبارزه با فساد در خصوص دریافت۱۴۰سکه از سوی برخی مجلس یازدهمی‌ها واکنشی نشان ندادند؛ القصه، به‌قدر مجال این ستون به برخی اخبار ریزودرشت می‌پردازیم.
خودی و ناخودی مجلسی‌ها
این روزها همان‌طور که تنور انتخابات داغ‌تر شده، بازار افشای برخی فسادهای مالی آقایان هم داغ است. همین چند هفته قبل یک اصولگرای دو آتشه، خبر از فساد مالی نمایندگان مجلس‍‌انقلابی داد. رائفی‌پور از موضوع دریافت ۱۴۰ سکه از سوی نمایندگان در حالی پرده برداشت که به گفته نماینده مردم تبریز، بسیاری از افراد و تشکل‌هایی که ادعای عدالت‌خواهی و مبارزه با فساد دارند، نتیجه رسیدگی به این مسئله را مطالبه نکردند. اما وقتی چندی پیش او در خصوص واگذاری غیرقانونی خودرو‌های شاسی‌بلند، مسائلی را افشا کرد؛ همه به‌اتفاق از دادستان کل در مقام مدعی‌العموم، تا سخنگوی هیئت‌رئیسه و سخنگوی کمیسیون اصل نود کل وقوع موضوع را منکر شدند و انگار در این برخوردهای متفاوت، یک خودی و ناخودی این وسط مطرح هست! در این اوضاع‌واحوال با ردصلاحیت حسن روحانی برای کاندیداتوری مجلس خبرگان یک فعال سیاسی مدعی شد؛ روحانی را ردصلاحیت کردند که بازی با «ریسک صفر» انجام شود! هرچند، بازی با ریسک صفر هم، ریسک‌های خطرناک خود را دارد که برخی محافل اصولگرا ظاهراً از آن بی‌خبرند!
فقر، ما را شکست داد!!
در این اوضاع‌واحوال که به ادعای روزنامه جمهوری‌اسلامی به‌جای این‌که فقر را شکست بدهیم، این فقر است که ما را شکست داده و نهادهای انقلابی متعددی با شرح وظایف کمک به محرومین تأسیس کرده‌ایم، ولی از یک‌طرف آمار محرومین را بالاتر برده‌ایم و از طرف دیگر خود این نهادها را فربه‌تر کرده‌ایم. در بخش دین و معنویت هم‌دلمان را به امور ظاهری از قبیل مهمانی ۱۰کیلومتری خیابانی، راهپیمایی اربعین، جاماندگان و اعتکاف‌های دسته‌جمعی خوش کرده‌ایم و از این واقعیت تلخ و آزاردهنده غافل شده‌ایم که در کلان ماجرا فاصله مردم از دین بیشتر شده است. روزنامه کیهان خبر از جشن عمل به وعده‌ها در حمایت از دولت مطرح کرد و گویا آقای رئیسی در سفر به هرمزگان جشنی با عنوان جشن عمل به وعده‌ها برگزار کرده است، اما ای‌کاش روزنامه کیهان به افزایش تورم و آمار گرانی و وضعیت معیشت مردم هم می‌پرداخت تا ابعاد این جشن بیشتر روشن شود.
در این گیرودار که خبری عجیب درباره پیش‌بینی بودجه برای ۱۰۰ هزار پابند الکترونیکی شنیدیم و البته این پرسش به ذهنمان رسید که مگر سال آینده چه خبر است که نگرانی‌هایی برای دلسوزان نظام به وجود آورده و به‌منظور تأمین پابند الکترونیکی برای تعداد یک‌صد هزار زندانی جرائم غیرخشن برابر احکام قضایی، با فشارهایی خواسته‌اند مبلغ 500 میلیارد تومان به سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور اختصاص یابد! وزیر ارتباطات دولت دوازدهم هم در خصوص ادعا‌های پرطمطراق برخی مجلسنشینان و دولت‌مردان فعلی (بخوانید منتقدان و واویلا کنندگان در دولت قبل)، گفت: “بنده خدایی که حالا وزیر است مدعی بود؛ دولت دوازدهم اگر تمام شود، هیچ اتفاقی هم که نیفتد، ۱۵ درصد تورم افت می‌کند!“ دیگری هم از جنبش انقلابی ـ اقتصادی بودن خودش و تیمش می‌گفت و آن روزها نگران باز شدن در یخچال بازنشسته‌های عزیز بود. این در حالی است که با گذشت دو سال از فعالیت دولت رئیسی با وجود شعار‌های بزرگ در عرصه مهار تورم حتی نتوانسته تورم را در محدوده چهل درصدی کاهش دهد.
در این اوضاع‌واحوال که باز درگیر انتقام سخت شدیم؛ وزیرخارجه پیشین کشورمان نکته ظریفی اشاره کرد و گفت: “عده‌ای خیال می‌کنند؛ اگر بگویند در سنگر هستند، قدرت دارند؛ در حالی که قدرت، مردم هستند و مردم را با مشت آهنین نمی‌توان حفظ کرد و نباید دیپلماسی را به میدان تقدیم کرده و ادبیات‌مان را نظامی کنیم.“
تا هشت روز بعدی خدانگهدار.
