یک پژوهشگر عرصه‌های منابع طبیعی گفت: گرچه مؤثرترین و ارزان‌ترین راه برای کنترل کانون‌های بحرانی فرسایش بادی، ایجاد جنگل‌های دست کاشت تاغ و استفاده از یکسری گونه‌های بومی بیابانی و سازگار با اقلیم منطقه است، اما متأسفانه عده‌ای سودجو برای تهیه زغال قلیان، درختان را قطع و قاچاق می‌کنند.
حسین سهرابی در گفت‌وگویی با بیان این‌که آبیاری این درختان دو سال زمان می‌برد، سال اول حدود10دوره و سال دوم 5 تا 8 دوره باید آبیاری شود، بیان کرد: این اقدامات برای تثبیت عرصه‌های مستعد بیابانی شدن یا مناطق مستعد حرکت شن‌های روان و کانون‌های فرسایش بادی است.
پژوهشگر عرصه‌های منابع طبیعی گفت: وقتی درختان به حد قابل قبولی می‌رسند سودجویان، طمع‌کاران و متجاوزین اراضی ملی و دولتی برای تولید زغال قلیان، آن‌ها را قطع می‌کنند.
وی با اشاره به این‌که چوب تاغ به جزء زغال هیچ کاربری دیگری ندارد و نمی‌شود از آن‌ها برای کارهای صنعتی استفاده نمود، اذعان کرد: تاغ آنقدر چوب سفتی دارد که حتی خرد کردن آن به‌سختی انجام می‌شود.
سهرابی خاطر نشان کرد: با توجه به این‌که مناطقی در شهرستان تحت تأثیر توفان‌های شن و کانون‌های بحرانی فرسایش بادی هستند به‌ویژه در سنوات اخیر که با تغییر اقلیم و بیابانی شدن برخی مناطق و کاهش نزولات جوی مواجه‌ایم، حذف این جنگل‌ها آن هم برای استفاده و طمع سودجویان و تولید زغال تأسف‌بار است.
قطع، تهیه زغال و خریدوفروش تاغ و زغال آن از مصادیق مجرمانه تخریب منابع طبیعی می‌باشد و برابر ماده ۴۳ قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگل‌ها و مراتع و ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی، مجازات حبس برای مرتکبین پیش‌بینی شده است.
