صدای خاوران-شهید عبدالرضا داوود در سال ۱۳۳۸ در تهران و در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. به واسطه شغل پدر به سمنان مهاجرت کرد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در سمنان و دامغان گذرانید. پس از اخذ دیپلم در رشته مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد و توفیق حضور در جوار امام هشتم را یافت.
به دلیل انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها در جهادسازندگی خراسان مشغول خدمت شد و ابتدا به جهادسازندگی کاشمر اعزام گردید.
پس از مدتی به عنوان مسئول جهادسازندگی بردسکن معرفی و مشغول خدمت به مردم شریف آن دیار به ویژه کشاورزان و روستاییان شد. او با تلاش شبانه‌روزی و خستگی‌ناپذیر خود در محرومیت‌زدایی از روستاهای منطقه بی‌وقفه تلاش می‌کرد و با این‌که مسئول جهاد بود در نبودِ همکاران حتی به عنوان راننده ماشین تانکر سوخت از خدمت بی‌منت دریغ نمی‌کرد. در امر عبادت بسیار پایبند بود. نماز شب را به جای می‌آورد و هیچ‌گاه از مطالعه و اندوختن علم و دانش غافل نمی‌ماند.
از جمله فعالیت‌های فرهنگی او در سطح روستاهای بردسکن برگزاری مراسم دعا، تدریس قرآن و تشکیل کلاس‌های ایدئولوژی با هدف بالا بردن آگاهی و دانش عمومی مردم و افزایش قدرت تحلیل سیاسی به ویژه برای نسل جوان بود.
اخلاق نیکو، سعه‌صدر، اراده محکم، ساده زیستی و روحیه خستگی‌ناپذیری در خدمت به مردم از مشخصات بارز شهید داوود بود که همگان را مجذوب خود می‌کرد. با شروع جنگ تحمیلی و به دلیل رسالت جهادسازندگی در پشتیبانی امور جنگ، علی‌رغم تلاش‌های مستمرش در خدمت‌رسانی به محرومین در پشت جبهه، به خط مقدم نبرد حق علیه باطل شتافت و با توجه به رشته تحصیلی و تخصص‌اش در واحد مهندسی رزمی جنگ مشغول خدمت شد و به جهاد پرداخت. او همان‌گونه که از ابتدای زندگی فردی پرتلاش و خستگی‌ناپذیر بود، اما همواره شخصیتی آرام و متین داشت. استراحت را حتی برای لحظه‌ای بر خود حرام می‌دانست. در مناطق عملیاتی چنان خالصانه و عاشقانه تلاش می‌کرد که هم‌سنگرانش حسرت توفیقات او را می‌خوردند.
سرانجام شب وصال و لحظه موعود فرا رسید و این عاشق پاکباخته امام و انقلاب و خادم محرومین در عملیات والفجر ۳ در منطقه مهران بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به درجه رفیع شهادت نائل گردید و به آرزوی دیرینه‌اش رسید.
