شاید از همان ابتدا مشخص بود به دلیل عدم استقبال مردم از انتخابات، شاهد مجلسی قوی و حامی مردم نباشیم و شعارزدگی و انجام اعمال عوام‌فریبانه با نگاهی به انتخابات ریاست‌جمهوری، سرلوحه کار مجلسیان قرار گیرد ولی نوع ادبیات برخی نمایندگان که بیشتر میل به فحاشی و توهین و تهدید دارد، فراتر از چیزی است که کمتر کسی توقع آن را داشت. ضمن آن‌که با گذشت حدود پنج ماه از کار مجلس، هنوز شاهد برنامه یا عملی از سوی نمایندگان که به سود مردم و کشور باشد، نبوده‌ایم و حاشیه‌های مجلس بر متن غلبه داشته است.
این روزها و در این شرایط سخت تحریمی و کرونایی، نمایندگانی که با شعار انقلابی‌گری به میدان آمده و قول داده‌اند به فکر معیشت و رفع مشکلات عدیده مردم باشند، فحاشی و توهین و حتی تهدید رئیس‌جمهور را در دستور کار خود قرار داده‌اند. هرچند که عملکرد دولت دوازدهم، فضای زیادی برای نارضایتی عمومی و وارد بودن انتقادها ایجاد کرده است، اما برخی از گفته‌های نمایندگان مجلس نسبت به دولت، نه از جنس نقد که حالت هجمه، حمله و توهین دارد. این ادبیات توهین‌آمیز در حالی مطرح می‌شود که از یک‌سو مجلس یازدهم در طول ماه‌های گذشته خود روی مدار حاشیه قدم برداشته و هیچگونه مصوبه یا رویکرد و راهکار مثبتی در تغییر وضع موجود از آن شاهد نبوده‌ایم و تنها مسائلی از قبیل برخورداری از مزایایی نظیر وام‌های چند صدمیلیونی، دنا پلاس، واکسن آنفلوانزا و به کار بردن ادبیات سخیف و توهین به مقامات بوده است. این توهین و تهدیدها در حالی انجام می‌شود که نمایندگانی که رئیس‌جمهور را متهم به کم‌کاری و بی‌برنامگی می‌کنند، خود نیز همین مشکل را دارند و لذا برای عرض‌‌اندام و جبران بی‌برنامگی خود، پروژه فحاشی علیه دولت را آغاز کردهاند.
اما موج جدید فحاشی و اهانت نمایندگان به آقای روحانی از زمانی آغاز شد که هم‌زمان با سالروز شهادت امام حسن(ع)، رئیس‌جمهور از صلح آن امام سخن گفت که موجی از واکنش‌های تند و عجیب از سوی اصولگرایان را در پی داشت. آقای روحانی در جلسه هیأت دولت گفت: «امام حسن(ع) صلح کرد، چون اکثریت جامعه صلح می‌خواست و وقتی به او اعتراض کردند، گفتند شما۱۰ نفر یا ۲۰ نفر همۀ مردم نیستید. وقتی اکثریت جامعه صلح می‌خواهد، باید صلح را انتخاب کرد.» این سخنان موجب شد که بسیاری از چهره‌ها و رسانه‌های اصولگرا روی موج حمله علیه روحانی قرار گیرند تا جایی که مجتبی ذوالنوری، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس از استیضاح و اعدام رئیس‌جمهور سخن گفت و در این باره در توئیتر خود نوشت: «جناب روحانی اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواستِ اکثر مردم از امام ذکر می‌کنید! امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمی‌شوند؛ با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود».
علی‌اصغر عنابستانی نماینده سبزوار هم پیش از این در حساب کاربری‌اش در توییتر نوشت: «او (رئیس‌جمهوری) آن‌قدر وقیح است که ملت خویش را به مسخره گرفته است! کشور به حال خود رها شده و مردم در تأمین مایحتاج خویش درمانده‌اند و زیرخط فقر دست و پا می‌زنند، رئیس‌جمهور در بند حفظ خط ریش خویش است! اُف بر تو باد که ملتی را شرمنده کرده‌ای».
روز هشتم مهرماه هم، در صحن علنی مجلس شورای اسلامی و در جریان جلسه رأی اعتماد نمایندگان به علیرضا رزم‌حسینی، برخی نمایندگان که در مخالفت با رزم حسینی سخنرانی می‌نمودند به رئیس‌جمهوری توهین کردند. این توهین‌ها که با سکوت رئیس و هیئت‌رئیسه مجلس مواجه شده، در بیرون از مجلس باعث انتقاد بسیاری گردیده و حتی صدای برخی از علما و اصولگرایان را هم در آورده است.
“آیت‌الله مقتدایی” نائب رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این‌که حرف‌های اخیر مجتبی ذوالنور نماینده قم در مجلس «مورد تأیید بزرگان قم نیست»، گفت: «او هتک حرمت آقای روحانی رئیس‌جمهور را کرده که این زیبنده نیست.» و در پاسخ به این سؤال که آیا آقای ذوالنور هتک حرمت آقای روحانی رئیس‌جمهور را کرده است؟ گفت: «بله؛ هتک حرمت کرده است و این کار زیبنده نیست؛ البته ممکن است اعتراض و اشکال به آقای روحانی وارد باشد اما این‌جور حمله کردن و پاسخ دادن مصلحت نیست.»
“ناصر ایمانی”، فعال سیاسی اصولگرا هم در مصاحبه‌ای در اینباره گفت: «برخی از نمایندگان مجلس یازدهم گمان می‌کنند که به کار بردن ادبیات تُند و الفاظ رادیکال، باعث مطرح‌شدن آن‌ها در افکارعمومی، رسانه‌ها و حوزه انتخابیه خود می‌شود. به‌طور مثال در انتخابات دوره آینده مجلس، مردم بگویند چه نماینده فهیمی است! درحالی‌که این ادبیات تُند، سطح تنش میان قوای کشور را بالا می‌برَد و نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه به مشکلات کشور هم می‌افزاید.»
“عباس سلیمی‌نمین” تحلیلگر اصولگرای مسائل سیاسی نیز اظهار داشت: «صحبت از استیضاح روحانی در شرایط کنونی کشور از سوی برخی نمایندگان مجلس نشان می‌دهد این‌ها از ابتدایی‌ترین مسائل سیاسی و شناخت از جامعه و مسائل بین‌الملل غافل‌اند و حتی درک متوسط از مسائل داخلی و خارجی کشور ندارند. چنین نمایندگانی رفتارشان علیه منافع ملی است و به نفع دشمنان است. این‌ها پیشرانی را که دشمن منتظرش است تا جامعه ایران را به آتش بکشد و آرامش را از مردم بگیرد، فراهم می‌کنند. طرح چنین مسائلی نشان از کم‌دانشی سیاسی است و نمایندگان باید نسبت به رأیی که برای ریاست کمیسیون به این‌چنین افرادی داده‌اند تجدیدنظر کنند. چرا که فردی که از کمترین بصیرت سیاسی برخوردار است وجودش در رأس کمیسیون امنیت ملی بسیار زیان‌بار خواهد بود.»
“محمد مهاجری” روزنامه‌نگار اصولگرا هم در این باره نوشت: «همان بزرگی که به دنبال طرح سه فوریتی این شیخ ساده‌لوح برای خروج از برجام، توی دهن او زد، درباره استیضاح هم می‌داند چه کند.»
برخی دیگر از چهره‌های سیاسی هم نسبت به این توهین‌ها واکنش نشان دادند.
“علیرضا معزّی”، معاون اطلاع‌رسانی و ارتباطات دفتر رئیس‌جمهور، در واکنش به توهین علی‌اصغر عنابستانی، نماینده مردم سبزوار به رئیس‌جمهور، در توییتی نوشت: «دهان‌دریدگی شاید چند صباحی شیوه سیاست‌ورزی باشد، اما تا همیشه نشانه فرومایگی است».
“عباس عبدی” هم با ابراز این‌که «نابخردی هم حدّی دارد»، در روزنامه اعتماد نوشت: «حملات علیه آقای روحانی به نحو بی‌سابقه‌ای افزایش‌یافته است. هرچند این حملات انگیزه‌های قبلی و نیز اهداف انتخاباتی دارد ولی در ظاهر واکنشی نسبت به سخنان روحانی درباره صلح امام حسن بود….. این حملات شما علیه روحانی، ببخشید، تُف سربالاست…… او تا 9 ماه دیگر هست و تمام می‌شود، شما می‌مانید و وضعیتی که قادر به انجام کوچک‌ترین اصلاحی هم در آن نیستید.»
سکوت قالیباف در برابر فحاشی‌ها
از مجلس اول که پُر از هیاهو و جنجال و حتی زد‌و‌خورد بود، عکسی به‌جا مانده که عدهای از مذهبی‌های انقلابی در حال زد‌و‌خورد با نزدیکان بازرگان و جبهه ملی‌اند. گویا هاشم صباغیان پشت تریبون بوده و نمایندگان در حال فحاشی، که علی‌اکبر معین‌فر خطاب به رئیس جلسه، هاشمی‌رفسنجانی، فریاد می‌زند: «آقای رئیس، این چه وضعیتی است؟ چرا مجلس را آرام نمی‌کنید؟» و بعد خودش به‌طرف تریبونی می‌رود که هاشم صباغیان در آن ایستاده و نطق پیش از دستورش ناتمام مانده بود. معین‌فر هنوز جلوی تریبون نرسیده که عدهای از نماینده‌ها بر سر وی ریختند. در عکس به‌جا‌مانده، هاشمی هم که ریاست مجلس را بر عهده داشت، ساکت، آرام، با لبخند و بسیار خونسرد به جریان نگاه می‌کند. بعدها هاشمی درباره این عکس و این‌که چرا اقدامی برای حل دعوا نکرده بلکه در حال لبخندزدن است، گفته بود: «… منظره، یك طنز تاریخی بود. هركس هم بود، لبخند تلخی می‌زد كه چرا این‌ها با هم این‌گونه رفتار می‌كنند؟ در همان صحنه من خیلی زود آن‌ها را از هم جدا كردم. وقتی جلسه متشنج شد، یك‌ربع تنفس دادم تا همه بیرون بروند و فضا تلطیف شود. در مجلس احترام همه گروه‌ها را نگه می‌داشتم…». هاشمی این‌گونه از خودش رفع اتهام می‌کند؛ یعنی معتقد است عکس فقط همان لحظه را نشان داده، اما او بعداً برای آرام نگه‌داشتن فضا اقدام کرده است. نقدی که این روزها به قالیباف وارد است، این است که او هیچ اقدامی برای آرام نگه‌داشتن مجلس و جلوگیری از تندروی، چه در صحن پارلمان و چه در حال‌و‌هوای کلی نمایندگان انجام نمی‌دهد.
رقابت‌های انتخاباتی را زود شروع کردهاند
اما “محمود واعظی”، رئیس دفتر رئیس‌جمهوری درباره توهین به رئیس‌جمهوری، به خبرنگاران گفت: «این بی‌اخلاقی‌هایی که برخی انجام می‌دهند و برخی هم سکوت می‌کنند، باید بدانند که فقط این بی‌اخلاقی‌ها تنها به رئیس‌جمهوری نیست، بعداً نوبت خیلی‌های دیگر هم می‌شود و از طرف دیگر متأسفانه عدهای رقابت‌های تبلیغاتی و انتخاباتی را برای سال ۱۴۰۰ خیلی زود شروع کردند».
علت اهانت نمایندگان به دولت چیست ؟
در این‌که راه‌یافتگان به پارلمان، مخالف و منتقد روحانی بوده و هستند، شکی نیست، اما چرا ادبیات آن‌ها تا این اندازه خصمانه و به قول معاون ارتباطات رئیس‌جمهوری خارج از شأن نمایندگی، دهان‌دریده و فرومایه است؟ آیا عصبانیت نمایندگان به خاطر عملکرد دولت است یا ماجرا چیز دیگری است؟ آیا این فحاشی‌ها به خاطر این نیست که مجلس اصولگرا با هزاران وعده روی کار آمده و قول‌هایی داده که در توان مجلس نبوده و حالا نگران از انباشت این مطالبات در شرایط خطیر، به‌ویژه اقتصادی، فرار به جلو را برگزیده است؟ به قول احمد کریمی اصفهانی عضو جبهه پیروان خط امام و رهبری و فعال اصولگرا: «نمایندگان مجلس یازدهم با شعارهای انقلابی و امیدوارکننده از مردم رأی گرفتند و قول دادند در حوزه اقتصادی کاری کنند تا دولت در یک سال پایانی خود پرتحرک ظاهر شود و جامعه دوباره طعم ثبات و آرامش اقتصادی را بچشد اما امروز بعد گذشت 5 ماه از آغاز کار مجلس یازدهم، از آن وعده‌های قشنگ هیچ خبری نیست.»
گویا نمایندگان متوجه شده‌اند که با “قانون‌گذاری” نمی‌توانند نقشی در بهبود اوضاع داشته باشند، بنابراین آنچه را مرادشان از “نظارت” است، به بد‌ترین شکل یعنی فحاشی به دولت پی گرفته‌اند تا به رأی‌دهندگان‌شان ثابت کنند چندان هم منفعل نیستند! واقعاً چرا اصولگرایان در این روزهای سخت، بحث استیضاح روحانی را مطرح می‌کنند، آیا پشت پرده تحلیل خاصی وجود دارد؟
“صادق زیباکلام” کارشناس مسائل سیاسی و استاد دانشگاه در این باره می‌گوید: «کشور در وضع واقعاً بدی قرار دارد. این وضعیت دیگر بحران نیست. از بحران فراتر رفته‌ایم و وارد باتلاق شده‌ایم. در باتلاق کسی باید وارد شود دست ما را بکِشد تا بتوانیم بالا بیاییم، خودمان نمی‌توانیم کاری کنیم. اصولگرایان این را فهمیده‌اند، آن‌ها ریشه مشکلات و نابه‌سامانی‌ها را می‌دانند. آن‌ها می‌دانند که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران عامل اصلی ورود ایران به این باتلاق است.»
او با بیان این‌که اصولگرایان نمی‌توانند به این نکته اذعان و اعتراف کنند و به مردم بگویند این سیاست خارجی را باید تغییر داد، افزود: «بنابراین انگشت اتهام را به سمت آقای روحانی و دولت او می‌گیرند. قبلاً مجلس دهم بود، آن مجلس را هم مقصر می‌دانستند، اما حالا مجلس در اختیار خودشان است. در شرایط کنونی اصولگرایان فقط می‌توانند روحانی و دولت را متهم کنند.»
زیباکلام گفت: «این موج تبلیغاتی ایجاد شده درباره استیضاح و اعدام روحانی همه آدرس‌های غلط اصولگرایان به مردم است. این تبلیغات البته دیگر جوابگو نیست و شاید به جز ۲۰ درصد از مردم کشور که نگاه تندرو‌های اصولگرا را می‌پسندند، کسی این آدرس‌های غلط را نمی‌پذیرند و مردم می‌دانند که چرا کشور به اینجا رسیده است.»
