پایان اسفندماه که می‌شود، شور و حالی وصف ناشدنی در میان همه مردم به راه می‌افتد، از هر کوی و گذری که عبور می‌کنی فرش‌های آویخته به دیوار و بانوانی که در حال تمیز کردن پنجره‌هایند را می‌بینی، همه این‌ها نشانه و بشارت فرارسیدن سال جدید و آغاز بهار طبیعت است و اگر از هرجا که می‌گذری زیبا گذر کنی، اطرافت را زیبا می‌بینی به ویژه آن‌که بهار، با لبخند و محبت در همه دنیا به یک زبان و یک فرهنگ تعریف می‌شود. این بهار در هیچ کجا فرقی نمی‌کند، در زیر آسمان آبی، لباس سبز، قرمز و سفید به تن دارد، لباس رستن از سرمای جانسوز و لباس روئیدن و شکفتن. مهم این است که ما شاخه‌ای از درخت زندگی هستیم که نمی‌خواهیم از نهاد ناآرام جهان جدا باشیم.
به یقین هر سال به بهانه فروردین و رویش دوباره طبیعت، روزها رنگ و بویی از تازگی به خود می‌گیرند و ما ایرانیان که سهم زیادی از معنویت داریم و بر سر در سازمان ملل از زبان و گفتار و پندار ما نوشته؛ «بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند» خویشاوندی‌ای ناگسستنی با یکدیگر داریم، لذا در دنیایی که بی‌رحمانه سیاست را جایگزین کیاست کرده؛ می‌خواهیم باشیم بی‌آن‌که ظلم، ستم و نابرابری باشد. می‌خواهیم باشیم بی آن‌که حقی به ناحق گرفته شده باشد، دهانی به زور بسته بماند و انسانی، در غم لقمه نانی باشد و به صراحت می‌گوئیم؛ «عید ما زمانی است که از ظلم اثری نباشد».
ما یادمان نرفته علمِ بهتر زیستن و زندگی مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر را از زمان کوروش و داریوش به جهان هدیه کرده‌ایم و حالا آغوش‌مان را به روی همگان باز می‌کنیم و احترام متقابل، “صداقت در گفتار و کردار و پندار نیک” برای‌مان مهم است. یقین داریم در دنیا جا برای همه هست، لذا به جای آن‌که جای دیگران را بگیریم، سعی می‌کنیم جایی برای خودمان بیابیم.
در سالی که گذشت؛ همه‌مان یک بهار دیگر را تجربه کردیم، اگرچه در این سال همه را به مهمانی لبخند زدیم و محبت‌مان را به همشهریان نشان دادیم، در کنارشان بودیم و به آن‌ها اخبار و اطلاعاتی ارائه دادیم تا میوه دانایی آن‌ها، توانایی باشد برای بهتر شدن و بهتر بودن تا نام کاشمر و کاشمری پرآوازه‌تر از قبل شود.
در این میان بدون هیچ سهم‌خواهی و تخریب دیگری برای سربلندی و موفقیت «آوای‌کاشمر» که با انتشار مستمر و منظم به عنوان یک نشریه منطقه‌ای وظیفه‌اش را به منزله رکن چهارم دموکراسی به خوبی ایفا می‌کند، تلاش کردیم از هیچ‌کس و هیچ چیز چه خودی و چه غیر، توقعی نداشته باشیم، اگر بر ما انگ زدند، فکرمان را دزدیدند، نویسندگان‌مان را تحت فشار قرار دادند، ما خود را از همه تهدیدها و تحدیدها رهاندیم و سیاست را برای سیاست‌مداران گذاشتیم و از مردم گفتیم و برای مردم.
نوروز 1402 فرصتی فراهم آورد تا دوستان، همکاران و علاقمندان «آوای‌کاشمر» گرد هم بیایند و این شماره نشریه را تدارک ببینند که بازتابی از همه گوناگونی‌ها، تفاوت‌ها و شباهت‌ها در اندیشه‌ها و حساسیت‌های دوستانی است که با ما همکاری می‌کنند.
بنابراین هرکس آن چه را توانسته بر سر این سفره آورده و ما با رعایت موازین و مقید بودن، مطلب آن‌ها را منتشر ساخته‌ایم که حال و روزِ روزگار و امیدها و آرزوهای ما را نشان می‌دهد.
به هر رو، از همه آن‌ها که در تهیه این شماره، ما را یاری نموده‌اند، قدردانی می‌کنم و یقین دارم آن‌چه ما را به هم پیوند زده هدف مشترک گفتن از زبان مردم و برای مردم است که این به برکت تداوم فعالیت این نشریه فراهم می‌شود؛ امید که بهارانی دیگر را در کنار هم با شادی و سربلندی تجربه کنیم.
نوروز 1402 مبارک
