در هفته‌ای که گذشت چند مسئله تکراری گریبان مملکت را گرفته که اگر مسئولین مربوطه و بی‌ربط به رهنمودهای عوام‌الملک توجه کنند و به آن جامه عمل بپوشاندند این زخم ناسورتر نمی‌شود.
اخبار را که مرور می‌کردم متوجه شدم اردیبهشت را سی‌روزه در نظر گرفته‌ام و تاریخ روزها را از یکشنبه به بعد اشتباه نوشته‌ام. اول ناراحت شدم ولی بعد فکر کردم یک روز تحریف تاریخ در طول چهار پنج روز از طرف من که عوام‌الملکم خیلی هم عیبی ندارد. بالاخره گاهی ما عوام هم باید به اندازه خودمان کارهای خواصانه بکنیم.
جمعه ۵ خرداد ۱۴۰۲
رییس سازمان امور طیارات اعلام کرد که با دانش و زیرساختی که در کشور وجود دارد حتماً می‌توانیم طیاره‌هایی در کلاس ایرباس و بوئینگ بسازیم. درست نیست که خواص اینقدر شکسته نفسی کنند. طیاره که خودرو نیست که ما به خاطر تحریم‌ها در تامین بعضی قطعاتش مشکل داشته باشیم. قطعاً می‌توانیم بهتر از ایرباس و بوئینگ بسازیم.
ناصر، عضو خواص‌البلد تهران گفت که علیرضا، رییس بلدیه وجود پرونده۲۰هزار میلیاردی فساد در بلدیه را تایید کرده است. دستش درد نکند. صداقت خیلی مهم است که قطعاً علیرضا و خواص‌البلدش دارند. بهتر است دیگر پرونده را کش ندهند و فکری برای بی‌حجابی در مترو و اتوبوس‌ها بکنند.
شنبه ۶ خرداد ۱۴۰۲
از قبل از ظهر اخباری از درگیری نیروهای طالبان با مرزبانان کشورمان به دستم رسید. جریان اصیل طالبان جان مرزبانان ایرانی را گرفته‌اند و سوار بر خودروهای نظامی غربی و آمریکایی کلیپ ساخته‌اند. به احترام مرزبانان شهید، امروز خاطره دیگری ننوشتم. بی‌خواب شده بودم. شعر ملک‌الشعرا بهار را بارها زمزمه کردم:
این دود سیه‌فام که از بام وطن خاست، از ماست که بر ماست
وین شعله سوزان که برآمد زچپ و راست، از ماست که برماست
یکشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۲
اسماعیل، خواص‌المله تهران درباره حمله نیروهای جریان اصیل طالبان به مرزبانان ایران گفت که از این اتفاقات برای بچه‌هایی که در یک خانه با هم هستند می‌افتد که اختلافی به وجود می‌آید و دعوا می‌شود و بحث نظامی مطرح نیست. راست هم می‌گوید. ما و جریان اصیل طالبان که از این حرف‌ها با هم نداریم. آن کلیپی هم که ساخته بودند مثل همان کَل‌کَل‌هایی‌ست که بچه‌های یک خانه در وقت دعوا با هم دارند. وگرنه چیز مهمی نبود. حالا این وسط یک عده از بچه‌ها سلاح دستشان بوده و بلد نبودند استفاده کنند و اشتباهی ماشه را فشار داده‌اند و چند تا از بچه‌های آن طرف را کشته‌اند. اینکه معنایش بحث نظامی نیست. باید روی هم را ببوسند و دست و رویشان را بشویند و بیایند دور سفره بنشینند و کنار هم یک لقمه اشکنه و بوقلمون بخورند.
دوشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۲
روزنامه بودجه‌بگیر نوشت آمریکایی‌ها آرزو دارند مثل خود احمق‌شان ایران را درگیر چالش با همسایگانش بکنند. بی‌غیرت‌های همیشگی هم ناگهان غیور شدند و گفتند ایران باید به جنگ جریان اصیل طالبان برود. جای نگرانی نیست. همه فهمیده‌ایم که چیز مهمی اتفاق نیفتاده و بین بچه‌های یک خانه دعوا شده و حالا یک طرف چند تا شلیکی هم کرده و چند نفری را کشته. نباید اوقات خودمان را تلخ کنیم. خود من که عوام‌الملکم در دوران طفولیت با بچه همسایه دعوا کردم، سنگی انداخت و سرم را شکست. اگر میمردم قطعاً بچه‌های محل و والدین ما بعد از آن، دور هم حلوایی می‌پختند و می‌خوردند و زندگی‌شان را می‌کردند.
تصاویر تکان‌دهنده‌ای از حافظیه شیراز به دستم رسید. این که یک نفر به یک نفر دیگر بگوید بیا برویم حافظیه برایت فال بگیرم اما اتفاقات دیگری بیافتد و بعد از آن اتفاقات دیگر هم یک عده جمع شوند و “جینگ و جینگ ساز میاد” بخوانند واقعا پذیرفتنی نیست. خوشبختانه برخورد لازم صورت گرفته و این ماجرا، هم بازداشتی و هم تعلیقی داشته است. البته به نظرم باید با خود حافظ هم برخورد لازم صورت بگیرد چون فراهم‌کننده مکان این اتفاقات بوده و خودش هم از قدیم می‌دانسته و گفته بود که این مکان زیارتگه رندان جهان خواهد بود. الان می‌شود فهمید منظورش از رند چه بوده است.
سه‌شنبه ۹ خرداد ۱۴۰۲
تصویر دست ندادن یک ورزشکار اوکراینی با ورزشکار ایرانی روی سکوی مسابقات جهانی پاورلیفتینگ را دیدم. بی‌تربیت! طوری رفتار کرد که انگار خودش ایرانی‌ست و العیاذبالله ما اسرائیلی هستیم. خاک روسیه عزیز ما را اشغال کرده‌اند، طلبکار هم هستند.
طبق معمول همیشه، به ویژه از شروع عصر ابراهیم، صحبت‌هایی درباره آزادسازی هفت میلیارد دلار منابع ارزی ما در کره‌جنوبی شنیده می‌شود. خوشحالم که هنوز شنیده می‌شود چون به شنیدنش عادت کرده‌ایم و همین که هنوز می‌شنویم ثابت می‌کند سیستم شنوایی ما خوشبختانه خوب کار می‌کند. عیسی خبر خوبی داد و گفت امروز در کشور ما خوشبختانه کسی احساس نیاز به پلت‌فرم‌های جهانی مثل ebay و آمازون ندارد. درست هم می‌گوید. واقعاً وقتی نمی‌شود از چیزی استفاده کرد و یا اگر هم بخواهیم نمی‌گذارند استفاده کنیم برای چه باید احساس نیاز به استفاده داشته باشیم.
چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۲
امروز روز جهانی بدون دخانیات است. واقعاً باید به جای مصرف دخانیات پسته خورد. اگر پسته گران بود می‌توان میوه خورد. اگر میوه هم گران بود می‌شود لبنیات مصرف کرد. اگر آن‌ها هم گران بود می‌شود به جای مصرف دخانیات ورزش کرد. اگر شهریه باشگاه‌های ورزشی گران بود می‌شود در کوه و خیابان پیاده‌روی کرد. البته باید حجاب را رعایت کرد. در مجموع به نظر می‌رسد اگر نمی‌توان دخانیات را مصرف نکرد پس بهتر است ضمن گرامیداشت روز عاری از دخانیات، دخانیات مصرف کرد اما اسراف نکرد. از قدیم گفته‌اند کم بکش، همیشه بکش!
در اخبار خواندم محافظان آسید حسن‌آقا یک خبرنگار را به یادگار، کتک زده‌اند و وسایلش را گرفته‌اند تا درس عبرت شود. قاعدتاً تقصیر خبرنگار بوده که فکر کرده شغلش طوری‌ست که اجازه دارد از هر چیزی عکس بگیرد یا در مورد هر چیزی خبر تهیه کند. نباید اجازه داد آسایش و آرامش خواص به هم بخورد. دست محافظان درد نکند.
مصاحبه رضا، خواص‌الدوله جدید امور مکتب‌خانه‌ها را دیدم. فهمیدم که فعلاً در مورد دربی تصمیمی نگرفته است. در واقع تصمیم نگرفته که آبی باید برنده شود یا قرمز. عیبی هم ندارد. بعد از بازی می‌تواند تصمیم بگیرد. همیشه که نباید قبل از مسابقه تصمیم گرفت.
پنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲
صحبت‌های معاون دکتر ابراهیم و عضو خواص بزرگوار خبره درباره دستاوردهای عصر ابراهیم را خوندم. در این کمتر از دو سال به اندازه کل دوران حسن نیروگاه برق ساخته‌اند و چهارهزار کارخانه تعطیل و نیمه‌تعطیل راه افتاده‌اند و صادرات ایران پنجاه درصد افزایش داشته است. حالا می‌فهمم چرا در عصر ابراهیم روز به روز و لحظه به لحظه حال عوام بهتر می‌شود. دکتر ابراهیم، متشکریم!
