فوتبال، این ورزش پرطرفدار و جهانی، نه‌تنها در شهرهای بزرگ و دارای امکانات، بلکه در دور افتاده‌ترین روستاها نیز جایی ویژه دارد. جوانان و پیشکسوتان این ورزش از عشق و علاقه‌ای بی‌پایان به فوتبال برخوردارند و این عشق حتی در افرادی که هیچ‌گاه پا به توپ نگذاشته‌اند، احساس می‌شود. این افراد با دیدن فوتبال از قاب تلویزیون و یا با حضور در ورزشگاه‌ها ساعت‌ها وقت خود را صرف تماشای مسابقات می‌کنند و این نشان‌دهنده عمق علاقه‌شان به این ورزش است.
در روستاهای کوچک، جوانانی با آرزوهای بزرگ به ورزش فوتبال می‌پردازند؛ آن‌ها با تمام وجود تلاش می‌کنند تا مهارت‌های خود را در زمین‌های خاکی تقویت کنند و رؤیای پیوستن به تیم‌های برتر کشور و حتی خارج از مرزها را در سر می‌پرورانند. این تلاش‌ها ممکن است تنها به دست تعداد کمی از آن‌ها برسد، اما بسیاری دیگر با پشتکار و نشان دادن توانایی‌های خود، راه ورود به این دنیای بزرگ را پیدا می‌کنند.
در دیار ترشیز، جوانانی با استعدادهای فراوان در عرصه‌های مختلف به چشم می‌خورند. در زمینه ورزش نیز، این استعدادها به‌وضوح نمایان است و بسیاری از این جوانان اکنون در تیم‌های مطرح کشور مشغول به فعالیت هستند؛ یکی از این استعدادها، “مسعود بنازاده“ است که با پشتکار و تلاش توانسته به موفقیت‌های بزرگی دست یابد.
مسعود بنازاده، فرزند دیار ترشیز و بزرگ شده در روستای مغان، درباره مسیر زندگی و ورزشی‌اش گفت: ورزش را از کوچه‌های روستا شروع کردم؛ به یاد دارم از پنج‌سالگی در کوچه‌های خاکی با دمپایی و کفش‌های پاره بازی می‌کردم و عشق به فوتبال در وجودم ریشه دوانده بود.
وی به شرایط خانوادگی‌اش اشاره کرد و گفت: به دلیل جدایی والدینش، تا ۱۳سالگی در خانه پدر بزرگ و مادر بزرگش زندگی می‌کرد و از حمایت‌های لازم برای پیشرفت در فوتبال بی‌بهره بود.
مسعود که در حال حاضر ۲۱ سال دارد با اشاره به دوران کودکی‌اش، گفت: پدرم کار آزاد دارد و در کاشمر مشغول به کار است، مادرم نیز خانه‌دار است و من تنها فرزند این دو هستم. به دلیل شرایط خانوادگی مجبور به ترک تحصیل شدم و در حال حاضر فقط سیکل دارم، اما حالا که سربازی‌ام تمام شده، قصد دارم ادامه تحصیل دهم.
وی توضیح داد که عشق به فوتبال در او از کودکی شکل گرفته و به یاد دارد که در روستا مسابقات مختلفی برگزار می‌شد.
این فوتبالیست جوان در ادامه به تیم‌های محلی مانند جام عسل و سپاهان اشاره کرد که در آن‌ها بازی کرده است. در سن ۱۳ سالگی، مسعود به تهران آمد و در تیم آلومینیوم تهران بازی کرد و سپس به تیم نوجوانان استقلال پیوست. این بازیکن در سن ۱۸ سالگی به خدمت سربازی رفت و در این دوران در تیم نیروی زمینی و سپس در تیم امید استقلال بازی کرد.
بنازاده بر این باور است که هر هدف بزرگی با سختی‌های زیادی همراه است و برای رسیدن به آن باید از آسایش خود بگذرد.
وی گفت: من هیچ حامی و حمایتی نداشتم و از روستای مغان کاشمر شروع کردم، کسی که در شهرستان کاشمر زندگی می‌کند و در شرایط سختی به دنیا آمده، چه کسی می‌تواند او را به استقلال معرفی کند؟
این فوتبالیست ادامه داد: بسیاری از بچه‌های کاشمر شرایط مشابهی دارند، اما من برای آینده‌ام ریسک کردم و به شهرهای بزرگ آمدم تا دیده شوم.
بنازاده همچنین بر اهمیت تلاش و صبر تأکید کرد و گفت: در آن زمان هیچ حامی نداشتم و با هیچ‌کس آشنا نبودم، به خودم می‌گفتم که با تلاش و تمرین، خداوند مرا خواهد دید و به من کمک خواهد کرد.
او می‌خواهد به بچه‌های شهرستان بگوید که آن‌ها در شهرستان‌ها دیده نمی‌شوند و باید برای دیده شدن به شهرهای بزرگ بیایند.
مسعود همچنین به عشقش به تیم استقلال اشاره کرد و گفت: از کودکی عاشق رنگ آبی و استقلال بودم و هدفم این بود که یک روز به استقلال برسم و لباس این تیم را بپوشم.
او در نهایت موفق شد به تیم محبوبش برسد و آرزو دارد که یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌ها در تاریخ فوتبال شود و در بزرگ‌ترین تورنمنت‌ها بازی کند.
وی با اطمینان گفت: مطمئنم که با کمک خدا این روز را خلق می‌کنم و قول می‌دهم که اسمم در لیست بزرگان فوتبال دنیا ثبت خواهد شد.
بنازاده در ادامه به جوانان توصیه کرد که برای رسیدن به هدف‌هایشان، باید از حاشیه‌ها دور شوند و تمام تمرکزشان را روی اهدافشان بگذارند؛ یک‌بار به دنیا می‌آیید و یک‌بار از دنیا می‌روید؛ پس جوری زندگی کنید که دوست دارید و به دنبال هدف‌تان باشید.
آرزوهای مسعود بنازاده به همین‌جا ختم نمی‌شود، او همچنین به این نکته اشاره کرد که به دنبال لذت‌های موقت نروند و تلاش کنند؛ او همچنین معتقد است که تاریخ از کسانی که تسلیم می‌شوند، صحبتی نمی‌کند و با ایمان به خدا ادامه دهد تا به آنچه می‌خواهد برسد.
مسعود با اشاره به چالش‌هایی که در مسیرش با آن مواجه شده، به جوانان توصیه می‌کند که در مواجهه با مشکلات، ناامید نشوند و همواره به تلاش ادامه دهند.
وی با بیان اینکه هرچقدر هم که شرایط سخت باشد، اگر به خودتان و توانایی‌هایتان ایمان داشته باشید، می‌توانید از هر مانعی عبور کنید، بر اهمیت حمایت جامعه از استعدادها تأکید کرد و افزود: بسیاری از جوانان مستعد در شهرستان‌ها هستند که به دلیل عدم توجه و حمایت، فرصت‌های خود را از دست می‌دهند، مسئولین باید به این استعدادها توجه کنند و امکانات لازم را فراهم کنند تا این جوانان بتوانند در مسیر پیشرفت قرار بگیرند.
این فوتبالیست جوان همچنین به نقش خانواده‌ها در حمایت از جوانان اشاره کرد و گفت: خانواده‌ها باید به آرزوها و استعدادهای فرزندان‌شان اعتقاد داشته باشند و آن‌ها را در مسیر رسیدن به اهدافشان حمایت کنند، اگر خانواده‌ها از فرزندان خود حمایت کنند، آن‌ها با انگیزه بیشتری می‌توانند به موفقیت‌های بزرگی دست یابند.
وی همچنین یادآوری می‌کند که موفقیت در فوتبال تنها به استعداد بستگی ندارد، بلکه نیاز به تلاش، پشتکار و تعهد دارد؛ بسیاری از بازیکنان بزرگ در دنیا، از زمین‌های خاکی و شرایط سخت شروع کرده‌اند، آن‌ها با پشتکار و ایمان به خود، به موفقیت‌های بزرگی دست یافته‌اند و من نیز می‌خواهم بخشی از این داستان باشم.
مسعود بنازاده آرزوی موفقیت برای تمامی جوانان کاشمر دارد و از مسئولین خواست تا به استعدادهای این بچه‌ها کمک کرده تا به تیم‌های بالاتر بروند و دیده شوند، امیدوارم که جوانان دیگر نیز بتوانند مانند من به آرزوهای خود برسند و در عرصه فوتبال بدرخشند.
***
این داستان نه‌تنها داستان یک جوان با استعداد است، بلکه نمایانگر عشق و تلاش‌های جوانانی است که از روستاهای دورافتاده به دنبال آرزوهای بزرگ خود هستند، آن‌ها با عزم و اراده به سمت آینده‌ای روشن حرکت می‌کنند و مسعود بنازاده تنها یکی از این ستاره‌های درخشان است که می‌تواند الهام‌بخش دیگران باشد.
این داستان، گزارشی از امید، تلاش و عشق به فوتبال است که می‌تواند به‌عنوان الگویی برای جوانان دیگر در سراسر کشور قرار گیرد، مسعود بنازاده، با عشق و اراده‌ای که دارد، نشان می‌دهد که هیچ‌چیزی نمی‌تواند مانع دستیابی به موفقیت شود، به شرطی که تلاش و کوشش در کار باشد. او به جوانان توصیه می‌کند که به خودشان اعتماد کنند و هیچ‌گاه از تلاش دست برندارند، زیرا موفقیت در انتظار آنهاست.
این داستان همچنین نشان‌دهنده‌ی این است که در هر نقطه‌ای از کشور، استعدادهایی نهفته‌اند که فقط به یک فرصت نیاز دارند. مسعود بنازاده به‌عنوان نماینده‌ای از این استعدادها، امید را در دل جوانان زنده نگه می‌دارد و به آن‌ها یادآوری می‌کند که با تلاش و ایمان می‌توان به هر هدفی دست یافت.
