وقتی صحبت از “شورای‌شهر“ می‌شود، مهمترین وظیفه این نهاد ارائه خدمات محلی، نظارت بر عملکرد مجری خدمت‌رسان است و مردم می‌توانند عملکرد شوراهای مختلف را از طریق بررسی مصوبات آن شورا بسنجند.
بر اساس قانون، انتظار می‌رود شوراهای‌شهر طبق ماده۷۱ قانون انتخابات، انتخاب شهردار برای مدت چهارسال، بررسی و شناخت کمبودها و نیازها، و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی و تهیه طرح‌ها و پیشنهادهای اصلاحی، نظارت بر حسن اجرای مصوبات شورا، همکاری با مسئولان اجرایی و نهادها و سازمان‌های مملکتی، برنامه‌ریزی در خصوص مشارکت مردم در انجام خدمات اجتماعی، اقتصادی، تصویب بودجه و اصلاح متمم بودجه سالانه شهرداری، تصویب معاملات و نظارت بر آن‌ها که توسط شهرداری انجام می‌گیرد، تصویب وام‌های پیشنهادی شهرداری، نام‌گذاری معابر، خیابان‌ها، کوچه و کوی، تصویب نرخ کرایه وسایل نقلیه درون شهری، نظارت بر امور تماشاخانه‌ها، بهداشت، ایجاد گورستان‌ها و دیگر اماکن عمومی و وظایف دیگری که در قانون آمده است را انجام دهند.
از نگاه مردم، یک عضو شورای‌شهر در تراز انقلاب‌اسلامی می‌بایست دلسوز آحاد جامعه شهری باشد، مسئولیت‌پذیری داشته باشد و برای عملی کردن وعده‌هایی که به مردم داده از روز اول ورود به شورای‌شهر تلاش کند. انتظار دیگر مردم این است که یک عضو شورای‌شهر باید پاکدست باشد و به صورت دوگانه عمل نکند. آنچه را برای مردم «نشدنی» اعلام می‌کند به خاطر موقعیت و جایگاهی که دارد برای خود و نزدیکانش «شدنی» نداند، زیرا این دوگانگی در رفتار، بیش از هر موضوع دیگری مردم را سرخورده کرده و اعتماد عمومی را نسبت به شورای‌شهر از بین خواهد برد.
اما در این دوره، با شورایی مواجه هستیم که برخی از اعضای آن، بعد از گذشت سه‌سال هنوز راجع به بسیاری از موضوعات مهم هیچ موضعی ندارند و سکوت می‌کنند. اعضایی که حاضر نیستند هزینه صراحت بیان و ابراز نظر خود را بپردازند و حتی در تصمیم‌گیری‌های مهم، صحن شورا را ترک می‌کنند تا در جلسه رأی‌گیری حاضر نباشند و بتوانند هر دو طرف مخالف و موافق یک طرح را داشته باشند.
صراحت بیان و موضع‌گیری شفاف در تصمیم‌گیری‌های شورا، حداقل کاری است که یک عضو شورا به عنوان نماینده مردم می‌تواند انجام دهد، چیزی که الان ما در این شورا کمتر شاهد آن هستیم.
در میان اعضای شورا، فقط چند نفر هستند که صراحت بیان دارند و سایر اعضا دنباله رو دیگران هستند و در امور مهم سکوت می‌کنند. وقتی که این اعضا در مقام ریاست کمیسیون‌های شورا قرار می‌گیرند، کمیسیون‌ها را ضعیف می‌کنند و نتیجه این می‌شود که قدرت بیان دفاع از عملکرد شهرداری یا نقد منطقی آن را ندارند.
انتقاد از عملکرد شهرداری حق هر عضو شوراست و ما نیز نسبت به بعضی از عملکردها انتقاد داریم، اما در این‌که منشأ مشکلات شهری، “شهرداری“ است یا خیر، اختلاف نظرهایی وجود دارد و باید در این خصوص کار کارشناسی صورت گیرد. و البته زمان انتقاد کردن هم برای مردم بسیار مهم است! و این شائبه را به وجود می‌آورد که چرا سال منتهی به انتخابات صداها در می‌آید؟رسانه‌ها بارها و بارها از بسیاری مشکلات در شورای‌شهر و شهرداری انتقاد کردند، چرا هیچ‌کدام در همان زمان حتی در صحن شورا مطرح نشد؟
وقتی که صحبت از شورای دلسوز و دقیق می‌کنیم، باید مصوباتی متخصصانه با توجه به منافع عموم را به عنوان خروجی از آن‌ها شاهد باشیم. وقتی خروجی فعالیت‌های یک شورا و خروجی بیانات اعضای آن از این معیار فاصله گرفته باشد، طبیعی است شورایی ضعیف‌تر و با کارآمدی کمتری را شاهد بوده‌ایم و به راحتی مردم فهیم و اصحاب رسانه با بررسی مصوبات و صحبت‌های اعضا در دوران مختلف می‌توانند به عملکرد آن شوراها امتیاز بدهند و بررسی کنند که آیا در دوره بعدی باید آن‌ها را به عنوان نماینده خود انتخاب کنند یا خیر؟
در بررسی ادوار مختلف شورای‌شهر کاشمر می‌توانیم این نکته را به وضوح ببینیم که هر قدر که یک وفاق، یک خرَد جمعی و یک همدلی عالمانه و متخصصانه بر فضای عمومی شورای‌شهر حاکم باشد، آن شورا عملکرد مفیدتری برای شهر داشته و هرجا که حضور دلسوزانه و عالمانه نباشد، طبیعی است که سوءاستفاده و نارضایتی‌هایی شکل گرفته است.
به نظر می‌رسد بهترین ابزار و محَک برای بررسی عملکرد یک دوره شورای‌شهر، مصوبات، صورت‌جلسات و موضوعاتی است که شورا در آن ورود کرده و طرحی را مورد تصویب قرار داده است.
شهروندان که ولی نعمتان و صاحبان اصلی شهر و شهرداری و شورا هستند حق دارند از منتخبان خود اجرای قانون و شفافیت در رفتار و عملکرد را تقاضا داشته باشند.
