حوزه فرهنگ همواره در همه جا مظلوم واقع شده است، در منطقه ترشیز هم علاوه بر معضل کودک‌همسري و بي‌برنامگي در حوزه فرهنگ براي تربيت کودکان به عنوان نسل آينده کشور و رها شدن سمن‌ها و تشکل‌هاي فرهنگي و اجتماعي و بيکاري و طلاق؛ «فحشا» و «تن‌فروشي» هم در اين شهر متاسفانه وجود دارد. در همين منطقه «دغدغه بروز و ظهور برخي فرقه‌هاي دروغين و ضاله به صورت جدی شنيده مي‌شود. معضل بيکاري و تنگناهاي اقتصادي و اعتياد، بنيان خانواده‌ها را از هم پاشيده و شکاف طبقاتي در آن بيداد مي‌کند.
اگر باور داريم که «فرهنگ» مجموعه‌اي به هم پيوسته از دانش‌ها، آگاهي‌ها، باورها، ارزش‌ها، هنجارها و آداب و رسوم‌هاي ضروري براي يک جامعه است که هويت اعضاي آن را تعريف مي‌کند و نه تنها شامل هنرها بلکه شامل اشکال زندگي، حقوق اساسي انساني، نظام‌هاي ارزشي، سنت‌ها و اعتقادها نيز مي‌شوند. بايد دريابيم که توجه به اين حوزه در هر شرايطي ضرورتي انکارناپذير است و چه بسا شاهديم؛ با گذر زمان و رخنه تهاجم فرهنگي و جنگ نرم، آفت‌هاي مختلفي در حوزه فرهنگ بروز و ظهور يافته که با توجه به اين‌که به عنوان زيرساخت ساير عرصه‌هاست، شناسايي معضلات موجود در اين حوزه امري ضروري به نظر مي‌رسد.
ما در توليد محتواهاي فرهنگي متناسب با ارزش‌هاي جامعه ناکام مانده‌ايم، زيرا به «مهندسي افکارعمومي» و «مهندسي فرهنگي» در جامعه توجهي نکرده‌ايم. متاسفانه بيگانه بودن نسل قديم با تکنولوژي‌هاي جديد و علم روز و عدم پذيرش آداب و رسوم گذشتگان توسط نسل جديد، باعث ايجاد خلايي بين والدين و فرزندان شده به گونه‌اي که قادر به درک يکديگر نيستند و بسياري از والدين به عنوان مربي نتوانسته‌اند در تربيت فرزندان، به وظايف خود عمل کنند.
بايد اذعان داشت؛ بسياري از جلسات فرهنگي شهرستان صرفاً براي ارائه آمار و تقدير و تشکر است و نبودِ دستور کارهاي راهبردي و پرهيز از طرح تابوهاي اجتماعي سبب شده تا در درازمدت با آثار مخرب تهديدات فرهنگي مواجه شويم؛ بنابراين بايد با نگاهي جدي‌تر و عزمي راسخ‌تر به اين عرصه ورود يافته و متوليان امر به فکر انجام کار ميداني باشند، نه بالا بردن آمار برگزاري جلسات! لذا بايد افزايش تجهيزات و بودجه‌هاي دولتي در دستور کار قرار گيرد.
نبودِ ديد فرهنگي مهمترين معضل ماست. در کاشمر شاهديم ساکنين خودشان را در انزوا ديده و خود را در امور شهر دخيل نمي‌بينند و آن‌طور که بايد و شايد از کاشمري بودن خود احساس غرور نمي‌کنند. از همين رو به وقت انتخاب برخي تفاوت‌هاي فرهنگي، مورد بهره‌برداري سياسي قرار مي‌گيرد، لذا بهترين راه‌حل اين است که جامعه را از اجتماع محور به سمت نهاد محور ببريم، يعني نهادها و سمن‌هايي شکل بدهيم که مردم را در صحنه‌هاي اجتماعي ورود دهند.
يادمان باشد؛ بخش عمده‌اي از مشکلات فرهنگي به مهندسي فرهنگي بر مي‌گردد، لذا وظايف دستگاه‌ها بايد مشخص شود و بايد بدانيم دستگاه‌هاي مختلف چه کارهايي بايد انجام دهند. در حال حاضر مهمترين مرجع تصميم‌گيرنده و سياست‌گذار در حوزه فرهنگ عمومي در شهرستان «شوراي فرهنگ عمومي» است که اين شورا بدون اعتبار و بودجه و با وجود برخي نگاه‌هاي سليقه‌اي نتوانسته به معنای واقعی در حوزه فرهنگي مثمرثمر باشد که اين امر مختص کاشمر هم نيست. هم اکنون مهمترين چالش‌هاي حوزه فرهنگي به دليل نوع سياست‌گذاري غلطي است كه مبتني بر دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌هاي فرماليستي است که قابليت اجرايي آن بسيار کم بوده و بخشي از علت آن به خود فرهنگ برمي‌گردد که بخشنامه‌پذير نيست، ولي برنامه‌پذير است. از همه مهمتر اين‌که حوزه فرهنگ بيش از همه مشكلات خويش، فاقد يك سازمان موثر فرهنگي است و اين حوزه بعضا با نامديراني اداره مي‌شود كه نه با روح تحقيق و تفكر آشنايند و نه هوشمندي در اجرا و برنامه‌ريزي دارند.
علاوه براين بايد به ياد داشته باشيم يك فعاليت فرهنگي در كوتاه مدت نتيجه نمي‌دهد و نمي‌توان شاهد شكوفايي فعاليت‌هاي فرهنگي در يك دوره زماني كوتاه باشيم، لذا نسخه‌نويسي و نگرش دستورالعملي در حوزه فرهنگ، هيچ‌گاه اثر مفيدي نداشته و اگر اين روش اثربخش بود، امروزه شاهد اين همه مسائل فرهنگي و شکاف بين گيرنده و فرستنده پيام‌هاي فرهنگي نبوديم.
