کتاب “رندِ خلوت‌نشین“ نوشته پری صابری به سال1380 در 192 صفحه توسط انتشارات سخن چاپ و در اختیار اهل کتاب قرار گرفت.
تئاتر چیست؟
گوته می‌گوید: «کجا، جز در تئاتر، می‌توان پناهگاهی علیه دل‌مردگی یافت؟ کجا می‌توان دلپذیرتر به آگاهی رسید؟ آیا انسان‌ها می‌توانند، جز در لحظه‌ای که تنها به لبان یک نفر چشم دوخته‌اند و با حسی مشترک به تصرف درآمده‌اند و ربوده شده‌اند، این‌چنین به برادری یکدیگر وقوف یابند؟ یک تابلو و یا صدها مجسمه در مقام مقایسه با آن گوشت و پوست زنده‌ای که گوشت و پوست من است چه بهایی دارد؟ آن دیگری که خود من است و رنج می‌برد و لذت می‌برد و تار و پودم را با همدردی به ارتعاش در می‌آورد. کجا می‌توان پنداشت تقوایی والاتر پنهان است؟ نزد آن بورژوای جبونی که برای خوردن با داد و ستد پست و کریه مال‌اندوزی می‌کند؟ یا نزد آن‌کسی که «هنر» هم به او نان می‌دهد و هم به شریف‌ترین و والاترین احساساتی که انسان‌ها به آن‌ها دسترسی دارند خوراک می‌رساند؟ آن‌کسی که هر روزه تقوا و شرارت را عریان مطالعه می‌کند و به ما نمایش می‌دهد، کسی که می‌باید زیبایی و زشتی را در اقتدار کاملشان حس کرده باشد تا بتواند آن‌ها را با قدرتی هم‌طراز به انسان‌های دیگر منتقل سازد؟
چگونه به تئاتر نگریستم
دلهره غریبی است. هر بار که پرده بالا می‌رود و نمایش شروع می‌شود، ترسی عمیق مرا فرا می‌گیرد و به رابطه مراد و مرید می‌اندیشم. به رابطه عاشقانه خونین رام‌کنندگان شیر و شیران مسلط قوی‌پنجه و اسارت هنرمند در تقدیر و دلهره رودررویی با اذهان بیدار و هزاران چشم مخفی. آری گمان با عمل یکی است. اعمال هنرمند آثار اوست. وارد گود بازی می‌شود و می‌دانی که اگر در نبرد خطرناک مبادله قدرت‌های عریان حسی، نابلد باشی و موذی، پاره می‌شوی و در احساسات می‌سایی و سرکوفته و ناتمام می‌مانی. که هنر وادی عاشقان تیزبین بی‌رحم است. (از متن کتاب)
خواندن کتاب فوق را به اهالی دیارمان توصیه می‌کنیم.
