بیش از دو دهه فعالیت نشریه آوایکاشمر، برای ما که با انتشار هر شماره آن، باری به سنگینی کوه از پشت بر زمین میگذاریم و در راستای رسالت قلم که روشنی بخشی و تاباندن نور بر زوایای تاریک ذهن جامعه است، البته نه در حد کمال بلکه به قدر توان محدود خود، گام بر میداریم کاری بس سخت و طاقت فرساست. اما حرکت در این عرصه صعبالعبور و سنگلاخ، با ایمان به اینکه مطبوعه میتواند آیینه تمامنمایی از حرکتهای اجتماعی در زمینههای تعالی ویژگیهای فرهنگی و گسترش اندیشههای پویای ادبی و هنری و فرهنگی جامعه باشد و برای بالابردن سطح معلومات عمومی و تحرکات فکری و ژرفنگری نقش مؤثری ایفا کند و چه بسا بتواند در بیداری و شکوفایی افکارعمومی و بسط و توسعه همه جانبه، آثاری مثبت به ارمغان داشته باشد، کاری شیرین و دوست داشتنی است. از این رو مدیران و دستاندرکاران نشریه اگر چه در برخورد با حوادث اجتماعی و دیدگاههای فرهنگی و سیاسی دارای آراء و نظریات ویژهای هستند و در برهههای خاصی در مدت فعالیت خود، با مشکلات فراوانی مواجه بوده و با تهدیدها، انگها، تنگنظریها و… دست و پنجه نرم کردهاند، اما همچنان بر وفادار ماندن به هدف خویش که همانا خدمت به اعتلای جامعه میباشد استوار ماندهاند. مطمئنا آوایکاشمر فصلی تازه در عرصه فرهنگی دیار ترشیز گشود، زیرا این نشریه دو ویژگی عمده دارد که به شخص اجازه میدهد با اطمینان خاطر بدون آنکه بیم داشته باشد مبادا مرتکب اغراقگویی شده باشد، آن را فصلی تازه در عرصه فرهنگی دیار ترشیز بنامد؛ مهمترین ویژگی آن است که عرصه آزاد تعامل و تبادل اندیشههای مختلف است و با تکیه بر گرایش فکری خود هیچگاه دچار تنگنظری یا گزینشگری نشده است و بر حقوق مساوی تأكيد داشته است. ویژگی دیگر نیز رعایت اخلاق حرفهای است که این نشریه در تمام دوران حیات پر از چالش و دگرگونی و زمین خوردنها و به پا خاستنهای مکرر و در عین حال سازنده و رشددهنده خویش، همواره خود را ملزم به رعایت اخلاق حرفهای دانسته و میداند، اگر چه در برخی از مطالب گاه نشانههایی از کم انصافی به چشم خورده ولی از روی بغض و کینه نبوده و اعتراف مینماییم ما هم بیعیب و نقص نبودهایم، ولی با این وجود نتیجه تلاش پرثمر دستاندرکاران آوایکاشمر، انتشار نشریهای است که طی این سالها رونق فزایندهای داشته، جایگاه مطلوبی یافته، در دل مخاطبین دوستداشتنی جا باز کرده و بیتردید از نگاه هر کسی که دل در گرو توسعه این دیار دارد بودنش به از نبودنش است، خاصه در عصری که مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی روزگار سختی را سپری میکنند. بیتردید آوایکاشمر طی ربع قرن فعالیت خود رفع مشکلات و بحرانهای منطقه را در توسل به خرد و بینش علمی فارغ از تقسیم افراد به خودی و غیرخودی میجسته و تلاش داشته است راه را بر خشنترین و افراطیترین دیدگاهها ببندد و از فضای فرهنگی و سیاسی جامعه، صداهای پرکینه، نفرت، تهمت و تحقیر را بزداید و از روشهایی که نخبگان رانده شده و مردم ناامید شوند، دوری جوید و توده مردم را متقاعد سازد در سرنوشتشان دخالت نمایند و فعالیتهای سیاسی را همگام با صادقترین و بلوغ یافتهترین نیروهای سیاسی برآمده از انقلاب دنبال نمایند.
در هر حال، تجربه سالها فعالیت آوایکاشمر ما را به این امر واقف نموده که کار مطبوعه هر قدر سخت و پر مشکل باشد، از آنجا که اعتلای منطقه کارآیی به سزایی دارد از آن دست نخواهیم کشید و آرزوی صدساله شدن آن و بیشتر را در سر می پرورانیم. با امید به یاری حق، چنین باد.