مساجد به عنوان خانه خدا و خانه مردم، متعلق به همه آحاد جامعه است و در طول تاریخ اسلام به عنوان بسترساز اندیشه و مهندسی اجتماعی مطرح بوده و محل حضور تودههای مردم و با ایفای نقشهای گوناگون فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و دینی در توسعه جامعه اسلامی نقشآفرین بودهاند. حال آنکه این روزها با غفلت از ظرفیت این اماکن، مساجد ما تبدیل به مرکز سالمندان شده و بیمهریها به مساجد و ضعفها و نقصانهای ما در مسجدداری باعث شده نتوانیم از ظرفیتهای والای این اماکن بهره ببریم. جای تأسف اینکه در سالهای اخیر فقط به مهیا کردن فضای ظاهری مساجد خود را محدود کردهایم و چه بسیار مساجدی که در محلههای مختلف احداث میشود و گاه در یک خیابان چند مسجد وجود دارد که با کمترین تعداد مستمع مواجهند. این غفلتها از نحوه فعالیتهای مختلف عبادی و فرهنگی و اجتماعی و مشورتی در مساجد تا بیتوجهی به شادابی و شکوه و شور برای جذب قشر نوجوان و جوان را در بر میگیرد. حال آنکه با مطالعه تاریخ اسلام میبینیم در دوران پیامبر مسجد همه چیز بوده است؛ پایگاه تصمیمگیری اجتماعی، نظامی، سیاسی، عبادی و فرهنگی لذا انحصار مسجد به نماز، خلاف سنّت و سیره اسلامی است. ولی متأسفانه درِ بسیاری از مساجد این شهر فقط برای اقامه فریضه نماز باز میشود و حتی اگرچه رهبر معظم انقلاب بر باز بودن 24 ساعته مساجد تأکید داشتهاند، حال آنکه اگر از همین دهها حسینیه که فقط در ایام عزاداری محرم و برپایی مراسم ختم دایرند و یا مساجدی که فقط برای برپایی نماز درِ آنها باز میشود، به عنوان یک مجتمع استفاده شود و امکانات هنری، ورزشی، نمایشی و کتابخانه در کنار آنها وجود داشته باشد جوانان به مسجد و رفتن به این اماکن راغبتر میشوند و از لحظههای ناب و خاص آنان بیشتر استفاده میشود. بیشک اگر همین تعداد اماکن مذهبی و معنوی به خوبی مدیریت شوند تأثیر بهسزایی در پیشرفت فرهنگی مذهبی شهر خواهد داشت.
متأسفانه ما عادت کردهایم در ناکامیهای خود جهت جذب جوانان به مساجد به داوری بپردازیم که حرف شنو نیستند و زیربار نمیروند اما کم شنیدهایم که امام جماعت مسجدی و یا هیئت امنای حسینیهای بگوید؛ نکند نقص در من باشد، نکند نحوه بیان من، محتوای کلامم و ابزاری که به کار گرفتهام نامناسب باشد. چه بسا در زمینه ارتباط با مخاطبهای جوان در مساجد با برخی کاستیها و ضعفها مواجیهم و شاید برای اینکه مساجد کانون همه فعالیتها باشند تلاش ناچیزی کردهایم. بیشک اگر مسجدی امام جماعتی، هوشیار و عاقبت اندیش و به معنای دقیق کلمه مربی داشته باشد و از کارگزاران خوشفکری برخوردار باشد میتواند از ظرفیتهای مساجد برای جذب همه اقشار به ویژه جوانان استفاده مناسبی کند.
نکته دیگر این که اگرچه مساجد به خداوند و مردم تعلق دارد و رسالت آن پیامی توحید است اما عدهای با نگاهی سیاسی و حزبی، رفتن و نرفتن به فلان مسجد را با سلیقه سیاسیشان ناساز میدانند حال آنکه در اسلام دین و سیاست در کنار هم قرار دارد و مسجد باید محل انسجام و همبستگی و وحدت باشد و نباید رنگ و بوی جناحی پیدا کند. رویهای که متأسفانه در برخی از مسئولان این شهر دیده میشود و از رفتن به فلان هیئت و حسینیه به خاطر اختلافات حزبی و نگاههای سلیقهای امتناع میورزند.
از همه مهمتر اینکه شاید بهتر باشد خلقا… به جای نگاه کمّی به مساجد و برنامههای آن به صورت کیفی به دنبال طرح موضوعات مختلف در مساجد باشند تا به حفظ ارزشهای اصیل اسلام و انقلاب در این پایگاههای مهم فکری پرداخته شود. از اینرو نیاز است هدفگذاری صحیحی در مساجد و نحوه اداره آنها صورت گیرد تا آنها پایگاه معرفت و روشنگری باشند هم مدرسه و دانشگاه، هم مرکز فکر و تأمل. شاید بهتر باشد به خود بیاییم و کاری کنیم تا با انتخاب ائمهجماعت جوانگرا، پرهیز از استفاده ابزاری از مساجد، پرهیز از سیاسیبازی و تقسیمبندی آنها به خودی و غیرخودی و راستی و چپی برای مساجد فینفسه فارغ از آنکه با نگاه مسئولان آن همراه هستیم یا نه احترام قائل شویم. در انتخاب ائمه جماعت و روحانیون مساجد، دقتنظر داشته باشیم و با برگزاری دورههای آموزشی مختلف آنان را با برخی مسائل روز آشنا کنیم تا قادر به گفتمانسازی در بین جوانان و پاسخگو به پرسمان آنها باشند. چه بسا این همه مسجد در شهر باشد و باز هم تب ساخت آن را در بین افراد ببینیم اما مستمع چندانی در آنها مشاهده نکنیم خیلی دردناک است. متولیان امر باید تأکید رهبر انقلاب بر جذب جوانان به مساجد را جدی بگیرند و اندکی به خود آمده و فضایی فراهم آورند که در همه ایام سال شاهد رونق و نشاط در مساجد باشیم.