در این آخرین هشت‌روز هفته سال 1403 خورشیدی با مرور آنچه بر ما مردمان نجیب ایران گذشته، گویی به‌قدری روئین‌تن شده‌ایم که وقتی تندروها دو هفته مانده به پایان سال، پاهای اسب زین شده دولت قبلی که به خر بیشتر شباهت داشت و بدهی آن طبق گزارش بانک مرکزی 72 درصد بیشتر از قبلی‌ها بود، را با استیضاح وزیر اقتصاد خُرد کردند؛ تعداد قلیلی جلوی مجلس به دنبال اجرای قانون عفاف و حجاب برآمدند. هرچند رئیس دولت وفاق گفت؛ این قانون را اجرا نمی‌کند چون نمی‌خواهد در برابر مردم بایستد و ما قند در دلمان آب شد که بالاخره یکی پیدا شد؛ دلش با مردم باشد، لذا با همین شادی لحظه‌ای، آخرین هشت‌روز هفته سال 1403 تقدیم نگاه مهربانتان می‌شود.
رؤیای تنظیم فشارِخون این مملکت
با مرور رخدادهای امسال، به نظر می‌رسد، بیش از هرسال افزایش نگران‌کننده تنش‌ها بین تل‌آویو و تهران را شاهد بودیم به‌طوری‌که سطح تخاصم در منطقه پرالتهاب خاورمیانه بالا گرفت و در این میان از آنجاکه دلسوزان نظام بر ایجاد روابط سازنده با همه کشورها تأکید داشتند، با تدبیر مدعی شدند؛ روسیه نمی‌خواهد پیوند ایران با غرب و آمریکا عادی شود و البته هم‌زمان مایل نیست تنش‌های ما با غرب و آمریکا به جنگ بینجامد. لذا تا زمانی که درهای ایران به‌سوی غرب بسته باشد؛ روسیه و چین در این حوزه فعال‌اند اما وقتی پای منافعشان برسد، بعید نیست ایران را فدا کنند اما حاکمان باز هم به فکر قهر با غرب و افتادن در آغوش شرق بودند. با این‌حال سال 1403 سال شگفتی‌های فراوان بود. همان‌قدر که ماجرای سقوط بالگرد رئیس‌جمهور و شهادت او شوکه کننده بود، شروع پرحاشیه مجلس دوازدهم. در این میان با به صدا درآمدن زنگ انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری، گویی جنگ انتخاباتی آغاز شده و در میان تنور مناقشات خارجی و تحریم و دردسرهای سیاست خارجی، تنش‌های داخلی، سقوط دستمزد و صعود مالیات، تداوم تلاش‌ها برای خالص‌سازی‌ها و… فشارخون مملکت را بالا برد. هرچند بیم آن می‌رفت که این قضیه کار کشور را به سکته برساند و حتی شاید ناگهان همه‌چیز پایان یابد اما روی کار آمدن دولت وفاق، جانی دوباره به پیکر بیمار ایران بخشید.
از سیگنال‌های مناقشه تا وعده‌های مسعود
در این میان که ناترازی‌های برق و گاز بر سرمان آوار شد و اوضاع به‌گونه‌ای نشان می‌داد که گویا ایرانیان طی سه سال از عرش به فرش رسیده‌اند؛ مراسم تحلیف رئیس‌جمهور با ترور رئیس دفتر حماس در تهران اگرچه شروع تلخی برای دولت جدید رقم زد و سایه جنگ به سبب خون‌خواهی بر کشور گسترانیده شد اما فضای روانی و لحن آشتی‌جویانه رئیس‌جمهور جدید و وعده‌هایی برای ایجاد تغییر، نشان از تغییر فضای سیاسی داشت؛ هرچند خاورمیانه با آتش‌افروزی‌های سیاسی اسرائیل آبستن حوادث بود. در این میان اگرچه رئیس‌جمهور به شیوه اخلاقمدارانه می‌خواست به خالص‌سازی‌ها پایان دهد؛ اما تندروها بعد از سال‌ها خاموشی در سایه خالص‌سازی‌ها در نمازجمعه میدان یافته و علیه ظریف شعار دادند و دولت چهاردهم هنوز کارش را شروع نکرده بود؛ کاسبان تحریم کار خود را آغاز کردند و جریانی که فرصت تنش‌زدایی و رفع تحریم را می‌سوزاند هم‌زمان به دنبال انتحاری کردن سیاست خارجی کشور برآمد. زخم‌های کهنه قرارداد کرسنت و فیلترینگ و… هم مطرح بود که بشار اسد سقوط کرد و حکومت در سوریه به دست گروه تحریرالشام افتاد اگرچه همان روزها در غزه آتش‌بس شد اما چالش‌ها و دردسرهای دولت وفاق، با پیروزی ترامپ و بازگشت آمریکا به تندروی‌های او برای تحت‌فشار قرار دادن ایران بالا گرفت و خواب را از چشمانمان ربود، در این میان در حالی‌که تندروها بی‌خیال بی‌نتیجه بودن گشت ارشاد مدیران دولت رئیسی بودند و فسادهای دبش مالی را ماستمالیزه کردند؛ بدجوری به دنبال ضربه زدن به اصل وفاق ملی بودند و اگرچه رئیس‌جمهور به دنبال گم‌شدن روزانه 20 میلیون لیتر قاچاق سوخت برآمد اما کاسبان تحریم با به هر شکل و شمایلی هرچند با بحران سازی، کاریکاتوری از هر تلاشی برای چوب لای چرخ دولت گذاشتن فروگذار نکردند و تا استعفای اجباری ظریف و انتقام‌گیری سیاسی و انتخاباتی از او و استیضاح وزیر اقتصاد دولت پس از شش ماه عمر دولت وفاق پیش رفتند و نشان دادند که آب کابینه و مجلس به یک جوی نمی‌رود زیرا اکثریت مجلس، کابینه را تسلیم خود می‌خواهد اما رئیس‌جمهور و کابینه‌اش وعده‌های دیگری به مردم داده است. اگرچه به نظر می‌رسد جامعه از حرف‌های تکراری رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه: «بیاید دوست باشیم، دعوا نکنیم!» خسته شده باشد.
امید آن‌که سال جدید 1404، سال مار که نماد قدرت، تولد و تغییر و دانش است، تغییرات خوب و مثبت فراوانی در این مملکت گل‌وبلبل ایجاد شود و دانش و خرد به کمک ما بیاید.
تا هشت روز بعدی خدانگه‌دار.
طاعات و عباداتتان قبول درگاه حق و نوروزتان مبارک.
