در مورد این سفر، نکاتی چند قابل تامل است:
نکته اول، این‌که دردها و موانع اصلی در مسیر توسعه و تعالی این منطقه که پس از بررسی‌های عمیق و کارشناسی به دست‌آمده، گویا به سهولت قابل اجرا بوده است به‌طوری‌که در نشست جمع‌بندی سفر استاندار، عملیاتی‌شدن آن‌ها مورد تأکید قرار گرفت و برنامه زمان‌بندی تعیین شد و خوشبختانه مسئولان شهرستانی و استانی هم تأکید کردند مشکلی برای اجرا وجود ندارد! و طبق برنامه زمان‌بندی کار هر پروژه و هر مصوبه به اتمام می‌رسد. امید که این رویه استاندار، بخش از مشکلات را مرتفع سازد، به‌ویژه آن‌که استاندار، موضوع مطالبه‌گری مسئولان را خواستار شد و بر مدیران خرده گرفت که چرا طرحی 12سال بر روی کاغذ مانده است و از بحران تصمیم‌گیری در عرصه مدیریتی گله کرد. امید که این تأکید ایشان بر مطالبه‌گری فراتر از یک توصیه اخلاقی برای مدیران باشد، زیرا مدیری که پایه و اساس کارش تکیه زدن بر صندلی ریاست است و بی‌دغدغه و با کمترین فعالیت، جایگاه خود را محکم دانسته و یقین دارد کسی توان تکان دادن صندلی‌اش را ندارد؛ با اخلاق و تعهد مدیریتی بیگانه است و این موعظه‌ها و پند و اندرزها برای چنین مدیرانی «آب در هاون کوبیدن» است. امید که فرماندار، به‌عنوان نماینده استاندار در شهرستان پیش از آن‌که فرصت از دست رود، در ادامه کار برخی از این مدیران تجدیدنظر نماید.
نکته دوم، این‌که احتمالاً “محمدصادق معتمدیان” به‌خوبی می‌داند؛ این روزها باید به‌جای موعظه و نصیحت کردن دست به اقدام عملی بزند. از این‌رو به مدیران، پرهیز از گفتار درمانی را گوشزد نمود و با بررسی دقیق و همه‌جانبه، به برخورد با مدیرانی که در خدمت‌رسانی به مردم تعلل می‌کنند اشاره داشت زیرا او نیک می‌داند مشکلات مالی هست، تنگناهای اقتصادی هست، تحریم و تحدید و تهدید دشمنان هست، اما از نظر او، این‌ها دلیل نمی‌شود که مدیری مطالبه‌گر نباشد زیرا رخوت و سستی مدیران چاره‌ساز رفع مشکلات نیست. اکنون نیز باید عزم خود را برای تحقق مصوبات این سفر جزم کنند، زیرا تیمی از کارشناسان صرفاً پیگیر اجرایی شدن همین مصوبات سفرهای شهرستانی استاندار هستند. امید که مدیران شهرستانی هم پای‌کار باشند!
نکته سوم، در این سفر روشن گردید؛ برخی از شهرداری‌ها که در سال گذشته موفق به اخذ مطالبات خود از دولت شدند و وقتی شهردار کاشمر اعلام کرد کاشمر موفق به اخذ طلب50 میلیارد تومانی خود نشد و از این مبلغ میلیاردی بی‌نصیب مانده و اینک نیاز به مساعدت استانداری دارد؛ لجاجت‌های عده‌ای برای همگان آشکار شد که چه خسارت سنگینی با لجبازی خود به شهر وارد کرده‌اند و با درخواست‌های شهردار مخالفت نمودند و جالب آن‌که همچنان دم از شفافیت و اتاق‌های شیشه‌ای می‌زنند؛ غافل از آن‌که این افراد در آزمون تصمیم‌گیری مدیریتی رفوزه شده‌اند و اکنون نیز با عناد همچنان بر رویه ناصواب خود پافشاری می‌کنند.
نکته چهارم، جای خوشنودی داشت که برخی مسئولان همچون شهردار با سخنان سنجیده و ارائه طرح‌ها و برنامه‌ها و مستندات منطقی برای شهر اعتبارات چشمگیری را گرفتند. امید که مردم خادمان خود را بشناسند و به هیاهوی عده‌ای که با فرافکنی و مغلطه‌کاری می‌خواهند بر اشتباهاتشان سرپوش بگذارند، توجه نکنند. هرچند در ذهن مردم این پرسش وجود دارد که مردم مطالبات خود را بابت خسارت‌های ناشی از عملکرد و ندانم‌کاری برخی افراد چگونه مطالبه‌گری کنند؟!
