چهل‌سال است که پس از تثبیت نظام جمهوری‌اسلامی، مردم کشورمان در راستای احقاق حقوق خود برابر قانون اساسی برای انتخاب نمایندگان مجلس پای صندوق‌های رأی حاضر می‌شوند. اکنون پس از شکل‌گیری ده مجلس، قرار است مجلسی دیگر تشکیل شود، مجلسی که باید عصاره فضائل ملت و در رأس امور باشد. امام رحمه‌الله علیه مجلس را در رأس امور می‌دانست و نمایندگان آن را نیز عصاره فضائل ملت می‌شناخت. اما چرا امروز اکثر مردم و اغلب نمایندگان آن‌ها چنین احساسی ندارند؟! به‌راستی چه اتفاقی در کشور می‌افتد که در یک مسئله بسیار معمولی همچون تغییر قیمت حامل‌های انرژی، نمایندگان مردم در جریان قرار نمی‌گیرند؟ نکند آن‌ها عصاره فضائل ملت نباشند! فرض کنید قرار است انار کاشمر را به کشور و یا حتی جهان معرفی کنید. اگر انارهای خوب و درشت آن را جدا کنید و یا انارهای مناطق معروف شهرستان را در این انتخاب به‌حساب نیاورید و انارهای ترکیده و وا‌زده را انتخاب کردید، آیا نتیجه به‌دست‌آمده می‌تواند نمایندگی محصول انار کاشمر را داشته باشد؟! حتماً چنین نخواهد بود و پس از مدتی از صدر ویترین فروشگاه‌های داخل و خارج سقوط خواهد کرد! نه این‌که نخواهد، بلکه با چنین روند انتخابی نمی‌تواند در صدر باشد! نمایندگان مجلس هم زمانی می‌توانند عصاره فضائل مردم آن منطقه باشند که همه در آن نقش داشته باشند. کسانی که قرار است کاندیدا شوند باید برترین‌های آن ملت باشند و با مشارکت آحاد ملت انتخاب شوند. اگر به هر دلیلی برترین‌ها اجازه حضور نیافتند و یا زمینه را برای حضورشان مساعد ندیدند، باید بدانیم که منتخبین، فضائل واقعی آن ملت نیستند و آن می‌شود که دیدیم چگونه برخی نمایندگان با آمدن یک زن اجنبی به مجلس برای سلفی گرفتن بر یکدیگر سبقت می‌گیرند. به‌راستی اگر مجلس جایگاه بزرگان ملت ایران و عصاره‌های واقعی بود آیا مطالبات ملی را مطالبه می‌کردند یا حقارت خویش را برای همیشه تاریخ از منظر مردمک دوربین‌ها به ثبت می‌رساندند؟!
این‌که در وقایع اخیر هر کس از وظیفه قانونی خود شانه خالی کند مورد قبول ملت نیست! شاید کمال بی‌انصافی باشد که نمایندگان مجلس و ریاست قوای سه‌گانه به‌خصوص قوه مجریه خواسته باشند با فرافکنی آدرس غلط در تصمیم‌گیری بدهند. حساب حمایت از تصمیم با تصمیم‌گیری و اجرا متفاوت است. مردم هوشیار و نمایندگان مجلس باید پیگیر اشتباهات رخ‌داده و جبران خسارت‌های ناشی از آن باشند. بالاخره اختلاف‌نظر بین بزرگان نظام وجود داشته و تبعیت از حکم و یا نظر ولی‌فقیه نیز از زمان حضرت امام(ره) مسبوق به سابقه است که بارزترین آن در مجلس دوم و زمان معرفی مهندس موسوی به‌عنوان نخست‌وزیر در اسناد و مکاتبات موجود است. پاسخ ولی‌فقیه زمان، تبعیت ریاست‌جمهوری وقت و آزادی انتخاب نمایندگان اسناد پرافتخاری برای نظام جمهوری‌اسلامی است که مطالعه آن را به همگان به‌خصوص کسانی که می‌خواهند عصاره فضائل ملت باشند، توصیه می‌کنم.
بالاخره اگر مجلس از رأس امور فروافتاده است، مقصر اصلی متولیان آن بوده‌اند. افزایش دامنه قدرت و تسلط بر تصمیمات آن یک‌شبه که حادث نشده بلکه این‌ها نتیجه سیاسی‌کاری و باندبازیهای نمایندگانی است که وکیل المله نبودند و در طول چندین دوره، مجلس را به این نقطه رساندند. اختلافات سیاسی بدون در نظر داشتن مصالح ملی موجب شد تا همواره صاحبان قدرت اجرایی، نمایندگان مجلس به‌خصوص نمایندگان رقیب را محرم خویش نپندارند. تغییر نگاه اغلب نمایندگان مجلس از خدمت برای مردم به حفظ جایگاه و منصب خود و یا حزب و نحله فکری برآمده از آن، ورود زر و زور و تزویر به انتخابات و کنار گذاشته شدن شایستگانی که توانایی مالی برای رقابت نداشتند همه از مواردی هستند که مجلس را از رأس بودن انداخته است. در همین مجلس دهم هستند نمایندگانی که بر اساس همان سه عامل وارد مجلس شدند و در روزهای اول به همه آرمان‌ها پشت کردند و جز ندامت و پشیمانی چیزی برای موکلین باقی نگذاشتند و طبیعی است اگر منتخبین، در دولت و یا مجلس پشتیبانی مردم را از دست بدهند، شکست آن‌ها حتمی خواهد شد. بر تصمیم‌سازان نظام است با درایت، راهکارهایی را برگزینند که منجر به پشتیبانی مردمی و افزایش مشارکت واقعی آن‌ها شوند. لذا حال‌که در موقعیتی بسیار حساس و در مقابله با تحریم‌های ظالمانه دشمنان ایران نیازمند واقعی مشارکت مردم در انتخابات مجلس هستیم، باید بستر مشارکت به نحوی فراهم شود که همه افراد توانمند و صاحب‌نظر با هر دیدگاه و سلیقه‌ای در چارچوب قانون اساسی بتوانند خود را کاندیدای انتخاب مردم نمایند و از طرف دیگر مردم نیز باید مطمئن باشند رأی آن‌ها در سرنوشت کشور و تصمیم‌سازی‌های آن تأثیر دارد.
در هر صورت مجلس یازدهم نیز شکل خواهد گرفت ولی مردم و مسئولان باید کاری کنند که مجلس آینده مجلسی باشد که به فرمایش امام(ره) عصاره فضائل ملت باشد و بتواند جایگاه خود را در رأس امور به دست آورد. بدیهی است این جایگاه بخشیدنی نیست بلکه کسب کردنی است. پس ملت ایران باید با شناسایی نخبگان شجاع و غیرتمند، آزادی‌خواه و آزادمنش، دلسوز مردم و میهن، ظلم‌ستیز و سلطه‌گریز، پاکدست و پاک‌دامن، و صدالبته وفادار به‌نظام جمهوری‌اسلامی که حاصل خون هزاران شهید گلگون‌کفن است کمک نمایند تا مردم با مشارکت حداکثری نمایندگانی را برگزینند که واقعاً عصاره ملت باشند که اگر چنین شود، آنگاه می‌توان امید داشت که جایگاه خود را در رأس امور به دست آورد و مشکلات به سامان شود! هرچند اگر این اتفاق نیفتد بازهم مجلسی مطابق میل برخی که به جمهوریت نظام اعتقادی ندارند شکل خواهد گرفت، مجلسی که می‌تواند آرام و بدون چالش باشد. مجلسی که می‌توان نه‌تنها در مسائلی مثل گران کردن بنزین از آن نظر نخواست بلکه در برجامها و مذاکرات و معاهدات نیز می‌تواند طرف شور نباشد. حال تصمیم با مردم است که چگونه می‌توانند مجلسی بسازند در رأس امور با نمایندگانی که عصاره آن‌ها باشند و آبروی نظام جمهوری‌اسلامی در جهان! آری صندوق رأی تنها راه قانونی برای اصلاح امور است. اجازه ندهیم با راه‌یابی نمایندگان ترسو و منفعت‌طلب این راه نیز مسدود شود.
